اتاقی از آن خود. اتاقی از آن خود از مشهورترین کتاب های ویرجینیا وولف (۱۸۸۲–۱۹۴۱) نویسنده انگلیسی است که در سال ۱۹۲۹ در ۴۷ سالگی وولف منتشر شد. این کتاب در کلاس های آیین نگارش پایه های مختلف تحصیلی دانشگاهی تدریس می شود. علاوه بر اهمیت شیوه نگارشی آن، این کتاب ویژگی های نثر مدرنیستی را در مقاله نویسی وارد کرده و سبک جدیدی ایجاد کرده است. گذشته از این، اتاقی از آن خود را شکل دهنده جریان نظری فمینیستی و به طور خاص نقد ادبی فمینیستی می دانند.
نوشتار زنانه
نقد فمینیستی
وولف این کتاب را پس از سخنرانی های «زن و داستان» در کالج نیوهام و کالج گرتن در اکتبر ۱۹۲۸ و نوشتن مقاله ای با همین نام در در مجله ادبی فوروم در نیویورک نوشت. این کتاب در ۲۱ اکتبر ۱۹۲۹، یک سال پس از سخنرانی ها منتشر شد. در اوایل آن سال ویرجینیا وولف بیمار شد و در بستر بیماری به فکر نوشتن این کتاب افتاد. دفترخاطراتش نشان می دهد که قصد داشته نوشتن امواج را آغاز کند اما فکر اتاقی از آن خود رهایش نمی کند و بر آن می شود که آن را با سبکی نو، «نیمی محاوره و نیمی گفتگوی درونی» بازنویسی کند. او کتاب را سه ماه بعد از نوشتن مقاله و در عرض یک ماه به پایان برد، چنانکه خود نوشته است:
«با چنان سرعتی می نوشتم که وقتی قلم به دست می گرفتم مثل بطری آبی بودم که سر و ته شده باشد. با نهایت سرعتی که می توانستم می نوشتم؛ بیش از حد سریع، چون حالا برای تصحیح آن نوشته ها باید زحمت بکشم، اما این روش به آدم آزادی می دهد و اجازه می دهد از فکری به فکر دیگر بپرد.»
مقالهٔ زن و داستان که در نشریه فوروم به چاپ رسید در سبک آکادمیک و روش استدلالی رایج است اما کتاب اتاقی از آن خود که به همان موضوع می پردازد و به نتایج مشابهی می رسد شیوه نگارشی خلاقانه و طنزآمیز دارد که «سنّت را به بازی می گیرد و مخاطب را همدست خود می کند و واقعیت را با خیال می آمیزد تا استدلال خود را به موثرترین شیوه ممکن ارائه دهد.»
نوشتار زنانه
نقد فمینیستی
وولف این کتاب را پس از سخنرانی های «زن و داستان» در کالج نیوهام و کالج گرتن در اکتبر ۱۹۲۸ و نوشتن مقاله ای با همین نام در در مجله ادبی فوروم در نیویورک نوشت. این کتاب در ۲۱ اکتبر ۱۹۲۹، یک سال پس از سخنرانی ها منتشر شد. در اوایل آن سال ویرجینیا وولف بیمار شد و در بستر بیماری به فکر نوشتن این کتاب افتاد. دفترخاطراتش نشان می دهد که قصد داشته نوشتن امواج را آغاز کند اما فکر اتاقی از آن خود رهایش نمی کند و بر آن می شود که آن را با سبکی نو، «نیمی محاوره و نیمی گفتگوی درونی» بازنویسی کند. او کتاب را سه ماه بعد از نوشتن مقاله و در عرض یک ماه به پایان برد، چنانکه خود نوشته است:
«با چنان سرعتی می نوشتم که وقتی قلم به دست می گرفتم مثل بطری آبی بودم که سر و ته شده باشد. با نهایت سرعتی که می توانستم می نوشتم؛ بیش از حد سریع، چون حالا برای تصحیح آن نوشته ها باید زحمت بکشم، اما این روش به آدم آزادی می دهد و اجازه می دهد از فکری به فکر دیگر بپرد.»
مقالهٔ زن و داستان که در نشریه فوروم به چاپ رسید در سبک آکادمیک و روش استدلالی رایج است اما کتاب اتاقی از آن خود که به همان موضوع می پردازد و به نتایج مشابهی می رسد شیوه نگارشی خلاقانه و طنزآمیز دارد که «سنّت را به بازی می گیرد و مخاطب را همدست خود می کند و واقعیت را با خیال می آمیزد تا استدلال خود را به موثرترین شیوه ممکن ارائه دهد.»
wiki: اتاقی از آن خود