ابواسحاق کازرونی

ابواسحاق، ابراهیم بن شهریار کازرونی با لقب شیخ (۹۶۳، کازرون - ۱۰۳۴، کازرون) صوفی ایرانی بود.
• «مردم سه قسم اند: اول مرد، دوم نیم مرد و سوم نامرد. اما مرد آن باشد که بدهد و نستاند، و نیم مرد آن باشد که بدهد و بستاند و نامرد آن باشد که ندهد و نستاند.»• «مردم را در سه جای بیازمایند: اول چون با زن بیگانه در خلوت باشند و باهم دیگر الفت دارند بنگر تا به سلامت می توانند بود یا نه؟ دو چون خشم گرفت بنگر که خود را نگاه می تواند داشت یا نه؟ سوم چون بر مال دیگران دست یابد و بر آن قادر باشد بنگر که دست از آن می تواند داشت یا نه؟»

[ویکی فقه] اَبواِسْحاقِ کازِرونی، ابراهیم بن شهریار بن زادان فرخ بن خورشید، معروف به شیخ مرشد (۳۵۲-۴۲۶ق/ ۹۶۳-۱۰۳۵م)، عارف، شاعر، مفسر، محدث و مؤسس سلسلۀ کازرونیه (یا اسحاقیه) است.
ابواسحاق در نُوَرد کازرون متولد شد.
والدین
پدر و مادر وی از زرتشتیانی بودند که پیش از ولادت او اسلام آورده بودند، اما نیای وی زادان فرخ در کیش زرتشتی وفات یافت. خانوادۀ ابواسحاق بسیار تنگدست بودند و از او می خواستند که برای تأمین معاش، پیشه ای بیاموزد، اما چون اشتیاق او به فرا گرفتن قرآن بسیار بود، عاقبت پدر و مادر و جدش پذیرفتند که او سحرگاهان پیش از رفتن به کار، به درس قرآن رود.
برگزیدن طریقت ابن خفیف
ابراهیم پس از تحصیل مقدمات علوم و مصاحبت با برخی از مشایخ فارس برآن شد که طریقت یکی از سه شیخ پرآوازۀ آن عصر را برگزیند و عاقبت از میان حارث محاسبی، ابن خفیف (ﻫ م م) و ابو عمرو بن علی به طریقت ابن خفیف روی آورد. و احتمالاً پس از ۳۷۱ق ( سال وفات ابن خفیف) از حسین اکار، مرید ابن خفیف، خرقه گرفت. وی پیش از آن که به شیراز نزد حسین اکار رود، خود در کازرون شهرت و اعتباری یافته بود و چنان که از مندرجات فردوس المرشدیه بر می آید، سفر او به شیراز نیز درواقع به خواهش مریدانش بوده است. احتمالاً همین آوازه و اعتبار او در میان مردم کازرون موجب بیم و هراس بزرگان زرتشتی کازرون شده بود.
محبوبیت در میان پیروان ادیان
...