حسن بن هانی حَکَمی شناخته شده به ابونُواس اهوازی (۱۳۳–۱۹۶ هجری قمری در اهواز، ۷۴۷ یا ۷۶۲–۸۱۳ یا ۸۱۵ میلادی) معروف به ابونواس، شاعر ایرانی تبارعرب بود. ابونواس از بزرگان شعر عاشقانهٔ عرب بود. او در شهر اهواز به دنیا آمد.از او به عنوان یکی از بزرگ ترین شاعران کلاسیک عربی نام می برند. او استاد تمامی شاخه های شعر عربی زمان خویش شده بود، اما شهرتش بیشتر به خاطر تصنیف های باده گساری و ستایش شراب (خَمریات) از ابونواس در روایت های فولکلور نیز یاد شده و یکی از شخصیت های کتاب هزار و یک شب نیز هست.
وکأنَّ سعدی إذْ تودعنا
دَعْ عَنْکَ لَوْمی فدعإنّ اللّوْمَ إغْرَاءُ
أَثْنی علی الخمرِ بآلائها،
و نَدْمانٍ یری غَبَناً علَیْه
لا یَصرفَنَّک، عن قَصْفٍ وإصْباء
أما یسُرُّکَ أنَّ الأرضَ زَهْراءُ
یارُبَّ مَجْلِسِ فِتْیانٍ سمَوْتُ له،
غُصِصْتُ منکَ بِما لا یَدفَعُ الماءُ،
فدیتُ مَنْ حَمّلتُهُ حاجةً
زیاده روی او در خوش گذرانی و آوردن شعرهایی در وصف آن سبب شد که وی را شاعرالخمره لقب دهند. دیوان شعرهایش امروزه در دست است و چندین بار در مصر به چاپ رسیده است. وی باورهای شعوبی داشت و به برمکیان نزدیک بود.
پدر ابونواس، هانی عرب و و از اهالی اهواز بود در مورد تاریخ زایش او اختلاف نظر وجود دارد، سال تولد او را از ۱۳۰ تا ۱۴۵ هجری قمری (۷۴۷ تا ۷۶۲ میلادی) نوشته اند.نام اصلی او «الحسن بن هانی الحکمی» و ابونواس نام مستعارش بود. موهایی مجعد و مشکی داشت.
هنگامی که ابونواس در کودکی پدرش را از دست داد، پس از ازدواج مادرش به بصره رفت . او شیفتهٔ شعر ابن حباب بود و سرانجام او را یافت و شاگردی او را پذیرفت. ابن حباب بسیار او را دوست می داشت و در هر نشستی، سخن خود را با غزلی از این نوجوان ایرانی آغاز می کرد. پس از چند سال ابونواس در مکتب خانه های محمد بن ادریس شافعی، احمد بن حنبل، محمد بن جعفر غندریه و خلف احمد حاضر شد. هم چنین بر اساس یک روایت او به مدت یک سال در میان اعراب بادیه نشین زندگی کرد تا شناختش از زبان عربی خالص، کامل شود.
وکأنَّ سعدی إذْ تودعنا
دَعْ عَنْکَ لَوْمی فدعإنّ اللّوْمَ إغْرَاءُ
أَثْنی علی الخمرِ بآلائها،
و نَدْمانٍ یری غَبَناً علَیْه
لا یَصرفَنَّک، عن قَصْفٍ وإصْباء
أما یسُرُّکَ أنَّ الأرضَ زَهْراءُ
یارُبَّ مَجْلِسِ فِتْیانٍ سمَوْتُ له،
غُصِصْتُ منکَ بِما لا یَدفَعُ الماءُ،
فدیتُ مَنْ حَمّلتُهُ حاجةً
زیاده روی او در خوش گذرانی و آوردن شعرهایی در وصف آن سبب شد که وی را شاعرالخمره لقب دهند. دیوان شعرهایش امروزه در دست است و چندین بار در مصر به چاپ رسیده است. وی باورهای شعوبی داشت و به برمکیان نزدیک بود.
پدر ابونواس، هانی عرب و و از اهالی اهواز بود در مورد تاریخ زایش او اختلاف نظر وجود دارد، سال تولد او را از ۱۳۰ تا ۱۴۵ هجری قمری (۷۴۷ تا ۷۶۲ میلادی) نوشته اند.نام اصلی او «الحسن بن هانی الحکمی» و ابونواس نام مستعارش بود. موهایی مجعد و مشکی داشت.
هنگامی که ابونواس در کودکی پدرش را از دست داد، پس از ازدواج مادرش به بصره رفت . او شیفتهٔ شعر ابن حباب بود و سرانجام او را یافت و شاگردی او را پذیرفت. ابن حباب بسیار او را دوست می داشت و در هر نشستی، سخن خود را با غزلی از این نوجوان ایرانی آغاز می کرد. پس از چند سال ابونواس در مکتب خانه های محمد بن ادریس شافعی، احمد بن حنبل، محمد بن جعفر غندریه و خلف احمد حاضر شد. هم چنین بر اساس یک روایت او به مدت یک سال در میان اعراب بادیه نشین زندگی کرد تا شناختش از زبان عربی خالص، کامل شود.
wiki: ابونواس اهوازی