ارتور رمبو

آرتور رمبو. ژان نیکلا آرتور رَمبو (به فرانسوی: Jean Nicolas Arthur Rimbaud) (زادهٔ ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴ - درگذشتهٔ ۱۸۹۱) از شاعران فرانسوی است. او را بنیان گذار شعر مدرن برمی شمارند. او سرودن شعر را از دوران دبستان آغاز کرد. ذوق و نبوغ شعریِ او در سنین ۱۷ تا ۲۰ سالگی خیره کننده است. بااین حال، او در ۲۱سالگی برای همیشه از شعر دوری گزید که همواره مایهٔ حیرت و ابهام بوده است.
۱۸۷۱ زورق مست Le Bateau ivre
۱۸۷۳ فصلی در دوزخ Une Saison en enfer
۱۸۷۴ اشراق ها les Illuminations
۱۸۸۳ گزارش سفر به نواحی ناشناختهٔ اوگادن در حراره
آرتور رَمبو در ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴، برابر با ۲۸ مهر ۱۲۳۳ خورشیدی در شارل ویل فرانسه به دنیا آمد. پدرش فردریک رمبو سرباز توپخانه بود و مادرش ماری کاترین ویتالی کوئیف از خانوادهٔ ملاکین بود و همیشه رفتار خشک و خشنی با او داشت. آرتور دومین فرزند خانواده بود و حدود دو سال پس از ازدواج پدر و مادرش به دنیا آمد. در ۱۸۶۸ نخستین شعرش را به لاتین سرود و سال بعد آموزگار او سه قطعه از اشعارش را منتشر کرد که یکی برندهٔ جایزه شد. در ژانویهٔ ۱۸۷۰ نخستین اشعار رمبو به فرانسوی منتشر شد. حدوداً چهارده ساله بود که از خانه گریخت تا به پاریس برود. در پاریس به دلیل آن که بدون بلیط سوار قطار شده بود چند روزی در زندان گذراند و به خانه بازگردانده شد. او در پانزده سالگی به توفیق های درخشان تحصیلی دست می یابد. در یونانی، لاتین، بلاغت، تاریخ و جغرافی جوایزی می برد. او با پل ورلن شاعر فرانسوی رابطهٔ دوستانهٔ عمیق و عجیبی داشت به نحوی که ورلن همسر و کودک تازه به دنیا آمده اش را ترک کرد تا با آرتور به انگلستان برود. رابطهٔ آرتو و پل رابطه ای توأم با عشق و نفرت بود به نحوی که در ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۳ ورلن دو گلوله به سمت رمبو شلیک و او را مجروح می کند و به دلیل این عمل دستگیر می شود و دو سال به زندان می افتد. به هر حال بعد از مرگ رمبو، ورلن نقش به سزایی در انتشار آثار او و معرفی اش ایفا کرد.
در ۱۸ مارس ۱۸۷۱ کمون پاریس شکل می گیرد و آرتور در ۲۳ آوریل به پاریس می رود و به کمونارها می پیوندد.
رمبو در دوران کوتاه زندگی اش به نقاط مختلف دنیا سفر کرد و در سی وهفت سالگی به دلیل وجود تومور سرطانی پای راست اش را قطع می کنند و چند ماه بعد در ۱۰ نوامبر ۱۸۹۱ مطابق با ۱۹ آبان ۱۲۷۰ ه‍.ش در کنار خواهرش ایزابل جان می سپارد.

آرتور رمبو. ژان نیکلا آرتور رَمبو (به فرانسوی: Jean Nicolas Arthur Rimbaud) (زادهٔ ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴ - درگذشتهٔ ۱۸۹۱) شاعر فرانسوی است.
• «سپیدهٔ تابستان را به آغوش کشیدم. چیزی هنوز به پیشانی ی کاخ ها نمی جنبید. آب مرده بود. اردوهای سایه ترکِ راهِ بیشه نمی گفت. رفتم به راه، با نَفَس ها که ولرم و زنده بیدار می شدند، و گوهران نظر کردند، و بال ها بی صدا برخاست. ماجرای نخستین، به کوره راهِ انباشته درجا از سوهای پریده رنگ و خنک، آن بود که گلی نام خود به من گوید. خنده به آبشار بور زدم که ژولیده بود میان کاجها: آن نُک، زَنخُدای را به جای آوردم، سیم اندام. آن گاه حجاب ها برداشتم یکان یکان. در کوچه باغ، بازوجنبان. میان دشت، که او را به خروس لو دادم. به شهر، از میانِ مناره ها و گنبدها می گریخت و من، دوانه همچو گدایی به کرانه های مرمری، پی ی او می کردم. بالای راه، نزدیک بیشهٔ برگِبو، گیرش انداختم در انبوهی ی حجابهای او، و اندکی حسِ پیکرِ پهنوَرَش کردم. سپیده و کودک پای بیشه فرو افتادند. به بیداری، نیمروز بود.»