کلمه جو
صفحه اصلی

احمد ارام

دانشنامه عمومی

احمد آرام. احمد آرام (۷ فروردین ۱۲۸۳ تهران - ۱۴ فروردین ۱۳۷۷ ایالات متحده آمریکا)، مترجم و نویسندهٔ معاصر بود. احمد آرام در تدوین دائرةالمعارف فارسی مشارکت داشته است.
اثبات وجود خدا (نوشته جان کلوور مونسما)
سه حکیم مسلمان (نوشته حسین نصر)
علم و تمدن در اسلام (نوشته حسین نصر)
پیدایش و مرگ خورشید
تکامل فیزیک (تألیف آلبرت اینشتین و لئوپولد اینفلد)
علم، نظریه و انسان (تألیف اروین شرودینگر) ناشر: شرکت سهامی انتشار
احمد آرام در ۷ فروردین ۱۲۸۳ (۱۸ ذیحجهٔ ۱۳۱۹) برابر با ٢٧ مارچ ۱۹۰۴ در محلهٔ چاله میدان تهران متولد شد. پس از پایان تحصیلات متوسطه از دارالفنون، در سال ۱۳۰۴ به تدریس فیزیک و شیمی پرداخت. او متوجه شد که درس های تجربی به صورت نظری و بدون فعالیت آزمایشگاهی تدریس می شود. ایشان به ابتکار جدیدی دست زد و کتابی با عنوان هدیه سال نو «مجموعه تجربیات فیزیکی و شیمیایی» منتشر کرد. «هدیه سال نو» نخستین کتاب آموزشی در کارهای آزمایشگاهی شامل آزمایش های فیزیک و شیمی است که استاد احمد آرام آن را در بهمن سال ۱۳۰۴ تألیف کرده است. احمد آرام سپس به رشته حقوق روی آورد ولی پس از چندی آن را رها کرد و به پزشکی تمایل یافت، ولی این یک نیز چندان پایبندش نکرد و سال آخر پزشکی، آن را نیز رها کرد و به فعالیت های فرهنگی و ترجمه روی آورد. وی به همراه دکتر نصیری از بنیانگذاران تألیف کتاب های درسی در ایران است و مدتی به عنوان معاون وزیر آموزش و پرورش در دهه ۲۰ خورشیدی فعالیت داشته است.
احمد آرام یکی از نخستین مؤلفان کتاب های درسی و آموزشی بود که هم به تنهایی و هم با کمک دیگران کتاب های فیزیک و شیمی دبیرستان را تألیف کرد. علاقه ای که به امیرکبیر داشت نام مجموعه ای از کتاب های خود را به نام «مجموعه امیر» نامگذاری کرد. احمد آرام تا حدود سال ۱۳۳۰ نزدیک به چهل جلد کتاب درسی و آموزشی نوشت.
احمد آرام یکی از پرکارترین مترجمین معاصر است که بیش از یک صد و چهل اثر از زبان های انگلیسی فرانسه و عربی ترجمه کرده است. وی در ترجمه کتاب ها، دقت می کرد تا معادل های فارسی مناسب برای واژه های خارجی بیابد و از اصطلاحات و واژه های فرنگی استفاده نکند. خود وی در اینباره می گوید: .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
wiki: احمد آرام

دانشنامه آزاد فارسی

احمد آرام (داستان نویس). احمد آرام (بوشهر 22 فروردین 1330ش- )
داستان ­نویس و نمایش نامه نویس ایرانی و مدرس تئاتر و سینما. در سال 1348 اولین داستانش در مجله ­ی فردوسی چاپ شد. در سال 1357 به استخدام اداره ی فرهنگ و هنر درآمد. سپس کار را رها کرد و برای تحصیل سینما به ایتالیا رفت. پس از بازگشت به عنوان کارشناس آمار در دانشگاه علوم پزشکی مشغول به کار و نهایتا نیز از همین دانشگاه بازنشسته شد. او فارغ ­التحصیل دوره ­ی کارشناسی بازیگری- کارگردانی از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده هنر و معماری است.
آرام طی دور ه ­ی اشتغالش در دانشگاه علوم پزشکی، به عنوان مدرس تئاتر و ادبیات نمایشی نیز در آنجا به صورت فوق برنامه تدریس کرده است. او هم­اکنون ساکن شیراز است و در تعدادی از مدرسه های هنری، بازیگری و فیلم ­نامه نویسی تدریس می کند و در عین حال به نوشتن نیز می پردازد.
جوایز و افتخارات: لوح تقدیر از نخستین دورهی جایزه­ ی ادبی یلدا (۱۳۸۰)، رتبههی سوم در بخش داستان کوتاه هفتمین دوره­ی جایزه­ی ادبی اصفهان (۱۳۸۸) و بهترین مجموعه داستان در سومین دوره­ی جشن فرهنگ فارس برای مجموعه داستان غریبه در بخار نمک.
آرام در داستان­هایش با به کارگیری روایتی وهم آلود، آمیختن رویا و واقعیت و عناصری از فرهنگ مناطق بومی جنوب ایران صداها و تصاویر تازه ای خلق کرده است.
گزیده­ ی کتاب ­شناسی: غریبه در بخار نمک (مجموعه داستان- نیم­ نگاه، 1380)؛ مرده ­ای که حالش خوب است (رمان- افق، 1383)؛ آنها چه کسانی بودند؟! (مجموعه داستان- افق، 1387)؛ همین حالا داشتم چیزی می­ گفتم (مجموعه داستان- چشمه، 1389)؛ این یارو، آنتیگونه (نمایش­ نامه- نوح نبی، 1389)؛ به چشم ­های هم خیره شده بودیم (مجموعه داستان- کتابسرای تندیس، 1390)؛ حلزون­ های پسر (رمان- افق، 1393)؛ بیدار نشدن در ساعت نمی­ دانم چند (مجموعه داستان- نیماژ، 1395) و باغ استخوان­ های نمور (رمان- نیماژ، 1396)
منابع:
http://yon.ir/GHWTh http://yon.ir/684Sn http://yon.ir/MfnDp http://yon.ir/gHZUU http://yon.ir/DWc1z
wikijoo: احمد_آرام_(داستان_نویس)

نقل قول ها

احمد آرام. احمد آرام (۲۸ مارس ۱۹۰۲ – ۳ آوریل ۱۹۸۸)، مترجم و نویسندهٔ ایرانی بود.
• «اروپا دنبال گردآوری علوم مختلف و رایج بود که ترجمه آغاز شد و آنچه علوم نزد ملل دیگر و به ویژه مسلمانان بود، به زبانهای اروپایی ترجمه گشت. به یقین می توان ادعا کرد که اروپا بیش از آنکه ارسطو و آراء او را از خود کتاب ارسطو بشناسد، از ترجمه آثار فلسفی مسلمانان شناخت و دریافت کرد. بعد از گردآوری معلومات و علوم رایج دیگر ملتها، اروپا در خود توان ادامه راه را یافت و حرکتی را آغاز کرد که به موفقیتهای امروزی آن منتهی گشت. آنچه آنها از مسلمانان و دانشهای اسلامی اخذ کردند، سرمایه اولیه کار بود که حاصل امروزی آن بسیار متفاوت و شگفت انگیز است. آنچه آنان از بوعلی و دیگر دانشمندان و فلاسفه اسلامی گرفتند، جوهره و خمیرمایه اولیه بود که زمینه ساز موقعیت علمی کنونی آنها شد؛ موقعیتی که هیچ با آن زمان قابل مقایسه نیست و حتی ارتباط آن نیز مشکل می نمایاند. آراء فلسفی و اندیشه های علمی امروز که به کلی با آن جوهره اصلی متفاوت و جدید است، حاصل رنج و زحمت سالیان دراز و کوششهای متمادی آنهاست و امروزما باید این حاصل را بشناسیم و بفهمیم چگونه این راه پیموده شده و چگونه به اینجا رسیده است.»، ۱۳۷۰ -> مصاحبه با نشریهٔ آیینهٔ پژوهش
• «تنها تکیه بر مفاخر گذشته و آراء علمی و فلسفی آنان مشکلی آزما نمی گشاید. اگر ما چشم خود را خوب باز کنیم، می یابیم که باید امروزه دوران رنسانسی داشته باشیم؛ چرا که باید آراء فلسفی و نظریات و تحقیقات علمی دنیا را فرابگیریم. در این زمینه دنیای علم و تحقیقات و تکنولوژی به جایی رسیده است که متاٌسفانه ما با آن فاصله زیادی داریم. باید این فاصله از میان برود و همگام با محافل علمی دنیا گام برداریم. فاصله ما با علوم امروزی واقعیتی است که نباید به گوش ما سنگینی کند. ما که سنگینی آن را بر دوش خود احساس می کنیم، نباید خود را در غفلت و جهالت سرگرم کنیم، بلکه باید هر چه زودتر به فکر علاج باشیم.»، ۱۳۷۰ -> مصاحبه با نشریهٔ آیینهٔ پژوهش
• «ما در حرف به علمای گذشته خود مباهات کرده و افتخار می کنیم؛ اما در عمل، آثار آن بزرگان را به فراموشی و غفلت سپرده ایم. به گونه ای که زیادی از این آثار که به زبان عربی است، فاقد ترجمه های خوب و لازم به زبان فارسی است و آن گونه که باید از چاپ و نشر درستی برخوردار نیست که در دسترس محققین و دانش پژوهان ما باشد.»، ۱۳۷۰ -> مصاحبه با نشریهٔ آیینهٔ پژوهش
• «یک مترجم خوب و قوی نباید هیچگاه در ترجمه به فکر ایجاد زیبایی باشد، بلکه باید به گونه ای تربیت شده باشد که ناخودآگاه زیبا بنویسد. ایجاد زیبایی حالتی تصنعی است و هیچ به دل نمی نشیند و چه بسا از این طریق محتوا دچار مشکلات زیاد می شود. تمام تلاش مترجم باید این باشد که بتواند محتوا را هر چه درست تر به فرهنگ خود انتقال دهد. البته باید این انتقال به گونه زیبا و جذاب باشد؛ اما نه یک زیبایی و جذابیت مصنوعی و ساختگی. اینجاست که مترجم قبل از مترجم بودن باید یک نویسنده توانا و ماهر باشد؛ نویسنده ای که زیبا و عمیق می نویسد.»، ۱۳۷۰ -> مصاحبه با نشریهٔ آیینهٔ پژوهش
• «این بسیار تأسف انگیز و دردآور است که بعضی به لحاظ اینکه نمی توانند نویسنده باشند، به ترجمه روی می آورند! در حالی که مترجم باید از یک نویسنده، قویتر و دارای امتیازات بیشتری باشد. کسی که در زبان خودش نویسنده ای خوب و توانا باشد، بعد از کسب مدارج لازم و تجربه و ممارست کافی می تواند یک مترجم خوب بشود.»، ۱۳۷۰ -> مصاحبه با نشریهٔ آیینهٔ پژوهش
wikiquote: احمد_آرام

پیشنهاد کاربران

اَحمَد آرام ( زاده: فروردین ۱۲۸۳، تهران - درگذشت: ۱۴ فروردین ۱۳۷۷، تهران ) ، مترجم و نویسندهٔ معاصر است.
احمد آرام در تدوین دایرةالمعارف فارسی مشارکت داشته است.
محتویات [نمایش]
زندگینامه[ویرایش]
احمد آرام در محله آب منگل تهران متولد شد. پس از پایان تحصیلات متوسطه از دارالفنون، در سال ۱۳۰۴ به تدریس فیزیک و شیمی پرداخت. او متوجه شد که درس های تجربی بصورت نظری و بدون فعالیت آزمایشگاهی تدریس می شود. ایشان به ابتکار جدیدی دست زد و کتابی با عنوان هدیه سال نو «مجموعه تجربیات فیزیکی و شیمیایی» منتشر کرد. «هدیه سال نو» نخستین کتاب آموزشی در کارهای آزمایشگاهی شامل آزمایش های فیزیک و شیمی است که استاد احمد آرام آن را در بهمن سال ۱۳۰۴ تألیف کرده است. احمد آرام سپس به رشته حقوق روی آورد ولی پس از چندی آن را رها کرد و به پزشکی تمایل یافت، ولی این یک نیز چندان پایبندش نکرد و سال آخر پزشکی، آن را نیز رها کرد و به فعالیت های فرهنگی و ترجمه روی آورد. وی به همراه دکتر نصیری از بنیانگذاران تألیف کتاب های درسی در ایران است و مدتی به عنوان معاون وزیر آموزش و پرورش در دهه ۲۰ خورشیدی فعالیت داشته است.
احمد آرام یکی از نخستین مؤلفان کتاب های درسی و آموزشی بود که هم به تنهایی و هم با کمک دیگران کتاب های فیزیک و شیمی دبیرستان را تألیف کرد. علاقه ای که به امیرکبیر داشت نام مجموعه ای از کتاب های خود را به نام «مجموعه امیر» نامگذاری کرد. احمد آرام تا حدود سال ۱۳۳۰ نزدیک به چهل جلد کتاب درسی و آموزشی نوشت.
احمد آرام یکی از پرکارترین مترجمین معاصر است که بیش از یک صد و چهل اثر از زبان های انگلیسی فرانسه و عربی ترجمه کرده است. وی در ترجمه کتاب ها، دقت می کرد تا معادل های فارسی مناسب برای واژه های خارجی بیابد و از اصطلاحات و واژه های فرنگی استفاده نکند. خود وی در این باره می گوید:
من در زمینه طب کتابی ترجمه کرده ام که حدود ۱۲۰۰ صفحه دارد. در این کتاب سعی کرده ام حتی یک کلمه فرنگی نیاورم. البته کار بسیار مشکلی است، ولی من این کار را انجام دادم.
مرحوم احمد آرام روز ۱۴ فروردین سال ۱۳۷۷ در آمریکا درگذشت[۱] و طی مراسمی در روز ۲۲ فروردین و پس از انتقال به تهران تدفین شد. وی در سال ۱۳۸۲ به عنوان یکی از چهره های ماندگار برگزیده شد.
آثار[ویرایش]
وی بیش از ۲۰۰ اثر از زبانهای انگلیسی، فرانسه و عربی ترجمه کرده است[نیازمند منبع]. برخی از آثار ترجمه ایشان شامل:
اثبات وجود خدا ( نوشته جان کلوور مونسما )
سه حکیم مسلمان ( نوشته حسین نصر )
علم و تمدن در اسلام ( نوشته حسین نصر )
پیدایش و مرگ خورشید
تکامل فیزیک ( تألیف آلبرت اینشتین )
تاریخ تمدن ( جلد اول: مشرق زمین گاهواره تمدن ) ( نوشته ویل دورانت )
انتقال علوم یونانی بعالم اسلامی ( تالیف دلیسی اولیوی )
تاریخ علم ( تالیف جرج سارتن )
چگونه مسأله را حل کنیم؟ ( اثری از جرج پولیا )
شش بال علم
متفکران اسلام ( نوشته بارون کارا دو وو )
حدس ها و ابطال ها ( نوشته کارل پوپر )
هگل و مبانی اندیشه معاصر ( نوشته امیرمهدی بدیع )
یونانیان و بربرها ( نوشته امیرمهدی بدیع )
هیئت
لغت های قرآن
معلم نمونه
اندیشه های کلامی شیعه ( نوشته مارتین مکدرموت )
الحیات ( نوشته محمدرضا حکیمی )
فلسفه تربیت
علم و مردم
چگونه روح های محکم و زنده بسازیم
حساب های دیفرانسیل و انتگرال برای همه
آرام نامه[ویرایش]
کتاب آرام نامه در سال ۱۳۶۱ توسط انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی و به اهتمام دکتر مهدی تدوین شده و شامل خاطرات و گفتگوهایی با وی است.
منابع[ویرایش]
کتاب احمد آرام نوشته ابراهیم زاهدی مطلق. انتشارات مدرسه ۱۳۸۵. شابک: ISBN 964 - 385 - 202 - 4
سایت حوزه
همشهری، ( ۱ اردیبهشت ۱۳۷۷ )
پرش به بالا ↑ HAMSHAHRI ( Internet Version of Tehran's Persian Daily )
[نهفتن] ن ب و
چهره های ماندگار
دورهٔ نخست
۱۳۸۰
آذرتاش آذرنوش • باقر آیت الله زاده شیرازی • حسن ابراهیم زاده معبود • غلامحسین ابراهیمی دینانی • غلامرضا اعوانی • مهری باقری • سید محمد بلورچیان • مهدی بهادری نژاد • احمد بیرشک • سید ضیاءالدین تابعی • حسن تاجبخش • یوسف ثبوتی • علی درویش زاده • مهدی رجبعلی پور • محمدصادق رجحان • علی زرگری • احمد سمیعی گیلانی • مرتضی سهرابی • رضا سیدحسینی • سیروس شمیسا • علی اشرف صادقی • حسن ظهور • محمود فرشچیان • علی کاوه • کریم مجتهدی • مهدی محقق • کاظم مدیر شانه چی • مرتضی مطهری • علی معلم دامغانی • پرویز مویدعهد • علی نصیریان • بهمن یزدی • محمود یعقوبی • علیرضا یلدا
چهره های مانگار. png
دورهٔ دوم
۱۳۸۱
سید جلال الدین آشتیانی • عبدالمحمد آیتی • گودرز احمدی • استپان الکسانیان • غلامحسین امیرخانی • پرویز جبه دار مارالانی • محسن جهانگیری • محمدباقر حجتی • اصغر دادبه • پریرخ دادستان • رضا داوری اردکانی • پرویز دوامی • فضل الله رضا • علی رواقی • محمود روح الامینی • حسین زمرشیدی • محمود شاهرخی • علی شریعتمداری • مجتبی شمسی پور • علی اکبر صنعتی • علی اکبر غفاری • بدرالزمان قریب • مشفق کاشانی • طاهره کاغذچی • حسن کسائی • مجید کیانی • ابوالقاسم گرجی • مهدی گلشنی • فتح الله مجتبایی • علی ملک حسینی • بهمن مهری • فریدون ناصری • فرهاد ناظرزاده کرمانی • مرتضی نجومی • رضا نقشینه
دورهٔ سوم
۱۳۸۲
مهدی الوانی • محمدحسن تبرائیان • عبدالحسین حائری • حسن حسن زاده آملی • علی اکبر حسینی • محمد خوانساری • منصور رستگار فسایی • حمید سبزواری • اسماعیل سعادت • حسین شکویی • محمد علوی مقدم • علیرضا فیض • علی محمد کاردان • نصرالله مردانی • محمود منصور • حمید مولانا • عبدالصمد حاج صمدی • محمدحسین حلیمی • حسین دهلوی • جلیل شهناز • فرهاد فخرالدینی • محمدعلی کشاورز • مرتضی ممیز • رضا ملک ز . . .
کلمات دیگر: