احمد شوقی

احمد شوقی (به عربی: أحمد شوقی) (۲۵ دسامبر ۱۸۶۸–۱۳ دسامبر ۱۹۳۲) یکی از شاعران بزرگ عرب زبان بود.او یک شاعر و دراماتیست اهل مصر و پیشگام ادبیات مدرن در آن کشور بود؛ که مهمترین آنها نوشته هایی در قالب شعر حماسه ای به سبک ادبیات سنتی عربی بود. او از سوی پدری، اصالتش به چرکس یونان و کردستانبرمی گشت. از لحاظ مادری هم جدی ترکی و یونانی داشت.
شوقی در سال ۱۸۷۳م، چهارساله بود که به مدرسه ابتدائی رفت سپس به دوره آمادگی وارد شد و هنوز به ۱۵ سالگی نرسیده بود که تحصیلات خود را در دوره ابتدائی و متوسطه به پایان رساند. با وجود صغر سن به مدرسه حقوق و سپس به مدرسه ترجمه رفت و از آنجا دانشنامه گرفت. در سال ۱۸۸۷م، برای ادامه تحصیل به خرج خدیو توفیق پسر اسماعیل به فرانسه رفت. به مدت ۲ سال در شهر مون پلیه در دانشکده حقوق به تحصیل پرداخت. در پاریس سال سوم حقوق را به پایان رساند و به اخذ دانشنامه موفق گردید.
در کودکی پدرش را از دست داده بود و پیش مادر بزرگش زندگی می کرد تا زمانی که در دربار شاه بود از پشتیبانی و وضعیت مالی خوبی برخوردار بود کما اینکه در آخر عمرش هم از اوضاع مالی بسیار خوبی برخوردار شد. پس از بازگشت از ژنو شوقی با دختر یکی از ثروتمندان مصر ازدواج کرد و از او صاحب یک دختر به نام آمینه شد همچنین دو پسر به نام های علی و حسین.

احمد شوقی (۱۸۶۸-۱۹۳۲) شاعر مصری.
• «مردم دو دسته اند ، مردگان در زندگی شان / و زندگانی که در دل زمین زنده اند.»