ابوالقاسم اسماعیل پور

ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق، نویسنده و اسطوره شناس، استاد دانشگاه شهید بهشتی در رشتهٔ فرهنگ و زبان های باستانی است. او همچنین از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶، استاد دانشگاه مطالعات بین المللی شانگهای و از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ استاد دانشگاه دولتی مسکو بوده است. اکنون در گروه زبانشناسی و زبانهای باستانی دانشکده ادبیات و علوم انسانی فعال است و در زمینه ایرانشناسی و اسطوره های ایرانی پژوهش می کند.
رئیس مرکز آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان (آزفا)، دانشگاه شهید بهشتی از ۱۳۹۶.
معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی تهران از ۱۳۹۴تا ۱۳۹۶.
مدیر گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۲.
استاد مدعو در دانشگاه مطالعات بین المللی شانگهای (۲۰۰۴–۲۰۰۶)
رئیس مرکز ایران شناسی انستیتو مطالعات خاورمیانه شانگهای (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶)
رئیس پژوهشکدهٔ زبانشناسی، کتیبه ها و متون پژوهشگاه میراث فرهنگی (۱۳۸۶–۱۳۸۸)
عضو انجمن انسانشناسان ایران
عضو هیئت تحریریه مجله انسان شناسی ایران دانشگاه تهران
عضو هیئت تحریریه مجله نقد زبانهای خارجی دانشگاه شهید بهشتی
عضو هیئت تحریریه مجله ادیان و عرفان دانشگاه تهران
عضو انجمن ایران شناسی اروپا (SIE)
عضو انجمن بین المللی مطالعات مانوی (IAMS);
ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق در ۱۶ شهریور ماه سال ۱۳۳۳ در شهر بابل به دنیا آمد و دیپلم متوسطه اش را در همین شهر گرفت. در سال ۱۳۵۱ به تهران کوچ کرد و در ۱۳۵۶ از دانشگاه تهران در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی لیسانس گرفت و در سال ۱۳۷۰ موفق به اخذ درجهٔ دکترای فرهنگ و زبان های باستانی از دانشگاه تهران شد. استادان شاخص او مهرداد بهار، احمد تفضلی، ژاله آموزگار، بدرالزمان قریب، محسن ابوالقاسمی، و در دوره لیسانس بهرام مقدادی، اسلامی ندوشن، عبدالحسین زرین کوب و شفیعی کدکنی، پرفسور کلاتز و ژولیت میثمی بودند.
استاد مدعو در دانشگاه دولتی مسکو بخش ایرانشناسی از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵.
مدیر مسوول و سردبیر مجله بین المللی میراث ایرانی (Iranian Heritage) از ۱۳۹۶.

ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق (۷ سپتامبر ۱۹۵۴، بابُل) نویسنده و اسطوره شناس ایرانی؛ استاد دانشگاه در رشتهٔ فرهنگ و زبان های باستانی است.
• «ما خیلی روی اسطوره های ایرانی کار نکردیم. با آنکه اساطیر ایرانی سابقه ای سه هزار ساله در این مملکت دارند که از دوره اوستا و اسطوره های باستان شروع می شود و همین طور ادامه پیدا کرده است. ما در اسطوره خیلی غنی هستیم، ولی در ادبیات مدرن خود کمتر از آن استفاده کردیم. دلیلش این است که از دوره مشروطه به بعد به دلیل مبارزات سیاسی- اجتماعی و به دلیل اینکه اکثر شاعران و نویسندگان سعی می کردند مضامین اجتماعی را که واقعاً لازم بود برای جامعه و برای پیشبرد اهداف انقلاب مشروطه، در آثارشان به کار می گرفتند.»، ۱۳۹۴ -> مصاحبه با روزنامه ایران