اتوسا صالحی

آتوسا صالحی. آتوسا صالحی، شاعر، نویسنده ، مترجم و ویراستار ادبیات کودکان و نوجوانان است.
با اجازه ی بهار / تصویرگر: مهنوش مشیری / مجموعه شعر نوجوان / نشر نقطه / 1375
ترانه ای برای باران / تصویرگر: فرشید شفیعی / مجموعه شعر نوجوان / انتشارات سروش / 1377
دلم برای تو تنگ است / تصویرگر: هدا حدادی / مجموعه شعر نوجوان / نشر پیدایش / 1386
چشم های گردویی / تصویرگر: گروهی از تصویرگران / مجموعه شعر نوجوان / نشر میوه ی گل سرخ (آلمان) / 2018؛ (به همراه دیگر شاعران)
آتوسا صالحی شاعر، نویسنده ، مترجم و ویراستار کتاب های کودکان و نوجوانان، سال ۱۳۵۱در تهران به دنیا آمد. او از سال ۱۳۶۹ فعالیت حرفه ای خود را با مجله سروش نوجوان آغاز کرد و بعدها با نشریه هایی چون مجله همشهری، هفته نامه و روزنامه آفتابگردان، روزنامه شرق و ایران همکاری کرد.
صالحی فعالیت حرفه ای خود را در سال 1369 با سردبیری مجله در مجله ی سروش نوجوان آغاز کرد و بعدها با نشریه هایی چون مجله ی همشهری، هفته نامه و روزنامه ی آفتابگردان، روزنامه ی شرق و ایران همکاری کرد.از آن سال تا امروز مسئولیت هایی چون مدیریت باشگاه کتاب افق، عضویت در شورای مباحث نظری و رمان نوجوان کانون پرورش فکری و دبیری مجموعه های رمان هایی که باید خواند (نشر پیدایش) و کارگروه بازآفرینی (انتشارات نردبان) را بر عهده داشته و هم اکنون سرویراستار بخش کودک و نوجوان نشر افق است. او هم چنین داوری جایزه هایی مانند پروین اعتصامی و کتاب سال وزارت ارشاد، جشنواره ی سپیدار، جشنواره ی کتاب برتر و ادبیات کودک شیراز و کتاب سال کانون پرورش فکری را نیز در کارنامه ی خود دارد.

آتوسا صالحی. آتوسا صالحی (۱۹۷۲، تهران) شاعر، داستان نویس، مترجم و ویراستار ایرانی در ادبیات کودکان و نوجوانان است.
• «ارتباط با و شناسایی مخاطب از نویسنده، به اندازهٔ شناسایی لوازم درمان برای یک پزشک، مهم است.»• «همچنان که شناسایی حیطهٔ فعالیت ادبی برای یک نویسنده ضروری است و او باید بداند که برای کدام گروه مخاطبان - کودک، نوجوان یا جوان ـ می نویسد، باید نسبت به نیازهای روحی و عاطفی مخاطب خود نیز اشراف داشته باشد.»۱۷ نوامبر ۲۰۰۳/ ۲۶ آبان ۱۳۸۲• «اساساً فعالیت نویسندگی از کار مطبوعاتی متفاوت است… هر نویسنده ای باید بداند که کتاب، نشریه نیست که مصرف آنی داشته باشد و اغلب کتاب ها تا مدت ها با مخاطبان خود زندگی می کنند و اگر نویسنده ای با اشراف به این موضوع وارد کار مطبوعاتی شد، به نظرم بدون اشکال است.»۶ مارس ۲۰۰۴/ ۱۶ اسفند ۱۳۸۲• «وجود ابتکار و خلاقیت برای کودکان ضروری است؛ چرا که این گروه سنی عکس العمل های شدیدی را نسبت به محیط اطراف خود نشان می دهند. درواقع همه چیز برای آنان تازگی دارد؛ بنابراین ما می بینیم که مثلاً کودک در مواجهه با دریا در جست وجوی کسی است که امواج را به قول خودش هل می دهد. یعنی برخورد کودکان با هر مقوله ای ابتکاری است.»• «به نظرم، کودکان با چیزهای تکراری ارتباط برقرار نمی کنند؛ مگر آنکه تکرار را دوست داشته باشند. مثلاً در شعر اگر قطعه ای تکرار شود، چون شنیدن ضرب آهنگ شعر برای آنان لذت بخش است، بنابراین با آن ارتباط برقرار می کنند.»• «یک نویسندهٔ کودک نه تنها باید تلاش کند کارهای متفاوت و خلاق ارایه دهد، بلکه باید درصدد این نیز باشد که تا حد امکان از تکرار خودش اجتناب کند. چه، شرط اساسی هر نویسنده و هنرمندی خلاقیت و نگاه نو به پدیده هاست.»۹ ژوئن ۲۰۰۴/ ۲۰ خرداد ۱۳۸۳• «چه گونه است که فضاسازی های که رولینگ در مورد جادوگری و جادوگران کرده و می کند، مورد پذیرش قرار می گیرد؛ ولی اگر یک نویسندهٔ ایرانی بخواهد همین فضاسازیها را در اثری داشته باشد، با مشکل مواجه می شود؟!»۱۴ نوامبر ۲۰۰۴/ ۲۴ آبان ۱۳۸۳• «نویسنده باید در استفاده از تمام ابزار اعم از فولکلورها، اسطوره ها و غیره، توانمند باشد؛ تا بتواند منتهای تأثیر را بر مخاطب خود داشته باشد؛ بنابراین استفاده مطلق از هیچ یک از ابزار را توصیه نمی کنم و فکر می کنم هر تلاشی که به استفاده غیر ضروری از این ابزار در آثار کمک کند، به بیراهه رفتن است.»• «هر نویسنده باید راه و ابزار خود را بشناسد و صرفاً درصدد باشد تا حرف خود را بزند و بر اساس آن سعی کند از بهترین ها برای ماندگار شدن اثر خویش استفاده کند.»۵ اوت ۲۰۰۵/ ۱۴ مرداد ۱۳۸۴• «در صورتی که نویسندهٔ کودک و نوجوان نسبت به کار خود اشراف داشته باشد، هیچ خط قرمزی در مورد بهره گیری از تخیل برای کار او وجود ندارد.• «تصور هرگونه مرزی برای تخیل، محدودیت تراشی برای آن است و این با ذات تخیل در تناقض است.»• «برای این که ذهن به تخیل برسد، باید آزاد باشد. یعنی وقتی ذهن از چارچوب و مرز واقعیت ها خارج می شود، تخیل حاصل می شود؛ بنابراین تصور هر چارچوبی برای تخیل، غیر منطقی است.» * «کسی که نسبت به اصول ادبیات کودک آشناست این قدرت را دارد که فضای کودکانه را در ذهنش متصور شود، چنین فردی هرچه بیشتر و بیشتر از تخیل خود استفاده کند، بهتر است. اگرچه که ممکن است در عمل اثر او به سمت سورئال میل کند.»• «به کارگیری فضای سورئال برای کودکان بلامانع است. چرا که وقتی ما به عنوان شنوندگان به گفت و گوهای عادی بچه ها گوش می کنیم، می بینیم که گفت و گوی آنان به فضای سورئال خیلی نزدیک است.»• «کودکان در تخیلاتشان می توانند مرز بین واقعیت ها و تخیلات را بشکنند و پدیده ای نوین را ایجاد کنند.»• «ذهن کودک پر از تخیل است.»۸ مارس ۲۰۰۶/ ۱۷ اسفند ۱۳۸۴• «سیری که داستان طی می کند تا به کتاب تبدیل شود، برای خود نویسنده هم جالب است. اگر بپذیریم کتاب ها هم مانند بچه های ما هستند که دوست شان داریم، بعضی از بچه های من خیلی بدشناس بوده اند تا به کتاب تبدیل شده اند؛ بنابراین آن ها را بیش تر دوست دارم.»• «اغلب نویسندگانی که پیشرفت های چشم گیری داشته اند، کسانی بوده اند که خود را در گروه قرار نداده اند. آفتی که جمع ها دارند، همسو کردن سلایق است؛ چرا که معمولاً جمع های ادبی به طور ناخودآگاه سلیقهٔ خاصی را به مخاطب خود القا می کنند.»۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱/ ۲۹ شهریور ۱۳۹۰