ارسلان پوریا (زادهٔ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۸ در سلماس – درگذشتهٔ ۱۵ خرداد ۱۳۷۳ در تنکابن) فیلسوف، تاریخ نگار، ادب دان، نمایشنامه نویس و سرایندهٔ ایرانی است.
دیباچه ای بر فلسفهٔ تاریخ ایران (نوشته شده در ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴؛ چاپ شده در ۱۳۹۶)
ارسلان پوریا دبستان و دبیرستان را در خاش و تهران گذراند. او از رهبران حزب توده بود که در نیمهٔ دههٔ ۳۰، پس از آزادی از زندان، از توده ایها برید و پای در میدان فرهنگ و ادب نهاد.
وی در آغاز دههٔ ۴۰ در رشتهٔ «زبان و ادبیات فارسی» دانشگاه تهران پذیرفته شد و از آموزشهایِ استادانی چون ابراهیم پورداوود، بدیع الزمان فروزانفر، محمد مقدم و… بهره برد. لیک در آستانهٔ دانش آموختگی، در درگیریهایِ دانشگاه، دستگیر و پنج ماه زندانی و پس ازآن از دانشگاه بیرون رانده شد.
در سال ۱۳۶۱ از تهران به تنکابن رفت و با کشاورزی و نقشه برداری برای راهسازی زندگی اش را گذراند تا سرانجام در خرداد ۱۳۷۳ بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت.
دیباچه ای بر فلسفهٔ تاریخ ایران (نوشته شده در ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴؛ چاپ شده در ۱۳۹۶)
ارسلان پوریا دبستان و دبیرستان را در خاش و تهران گذراند. او از رهبران حزب توده بود که در نیمهٔ دههٔ ۳۰، پس از آزادی از زندان، از توده ایها برید و پای در میدان فرهنگ و ادب نهاد.
وی در آغاز دههٔ ۴۰ در رشتهٔ «زبان و ادبیات فارسی» دانشگاه تهران پذیرفته شد و از آموزشهایِ استادانی چون ابراهیم پورداوود، بدیع الزمان فروزانفر، محمد مقدم و… بهره برد. لیک در آستانهٔ دانش آموختگی، در درگیریهایِ دانشگاه، دستگیر و پنج ماه زندانی و پس ازآن از دانشگاه بیرون رانده شد.
در سال ۱۳۶۱ از تهران به تنکابن رفت و با کشاورزی و نقشه برداری برای راهسازی زندگی اش را گذراند تا سرانجام در خرداد ۱۳۷۳ بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت.
wiki: ارسلان پوریا