احمد کرمی

احمد کرمی (زادهٔ ۱۳۰۱ – درگذشتهٔ اسفند ۱۳۹۰ در تهران) شاعر، مصحح و ناشر ایرانی است.
گفت وگو در شعر فارسی، تهران: انتشارات ما، ۱۳۶۲؛
مشاعرهٔ احمد، تهران: انتشارات ما، ۱۳۶۲؛
مشاعره با رباعی، تهران: نشریات ما، ۱۳۶۸؛
گُل ها و لاله ها (دفتر بزرگ مشاعره)، تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۱؛
شمع و پروانه، تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۹؛
گفت و شنید، یا: دفتر دوم گفت وگو در شعر فارسی، تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۹؛
تذکرهٔ شاعران نانوا: شاطران شاعر، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۱؛
«زلف و شانه» در شعر فارسی (مشاعره)، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۲؛
گریه و خنده در شعر فارسی (دفتری برای مشاعره)، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۳؛
مشاعره با دو حرف، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۴؛
مشاعره با سه حرف، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۴؛
مشاعره با چهار حرف، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۵؛
مشاعره با پنج حرف، تهران: انتشارات ما، ۱۳۸۵؛
کرمی کار تصحیح دیوان های شعر کلاسیک ایران را از سال ۱۳۶۲ و از دفتر انتشارات تالار کتاب، به مدیریت محمود منشی کاشانی شروع کرد. کرمی بنا به گفتهٔ خودش از بدِ حادثه به کارِ چاپ کتاب روی آورد و چون به شعر علاقه داشت در این کار سرمایه گذاری کرد و آن طور که او خود می گوید در این مسیر از کسی نیز کمک مالی دریافت نکرده است.
احمد کرمی در نهایت در اسفند ۱۳۹۰ در تهران درگذشت و در روز ۲۲ اسفند ۱۳۹۰ در گورستان بهشت زهرا، قطعهٔ ۸۸ (قطعهٔ هنرمندان)، ردیف ۱۵۲، شمارهٔ ۳۱ به خاک سپرده شد.

احمد کرمی (۱۹۲۴، خرّمشاه، یزد - ۱۲ مارس ۲۰۱۲، تهران) شاعر، متن ویرای کهن، پژوهشگر ادبی و ناشر ایرانی بود.
• «من در خود آنچنان بضاعتی نمی بینم که خود را جزء شاعران بدانم. شاید بتوانم بگویم به شعر علاقه داشته و دارم و خود را خدمتگزار فرهنگ و ادب مرز و بومم می دانم و در این رهگذر توانسته ام بیش از پنجاه دیوان شعر چاپ و منتشر کنم و تعدادی نیز آمادهٔ چاپ دارم و این خدمت را تنها از یاری و راهنمای بزرگان ادب کسب کرده ام، وگرنه خود به حساب نمی آیم.»