احمد اخگر

احمد اخگر ( تلفظ راهنما·اطلاعات) ‏(۱۳۴۸ — ۱۲۶۷) نظامی، سیاستمدار، شاعر و روزنامه نگار ایرانی بود که در دوره قاجاریه و پهلوی اول و دوم می زیست.
ژاندارمری
کمیته حافظین استقلال
ارتش
اخگر همزمان با جنبش مشروطه به صف مشروطه خواهان پیوست و در واقعه میدان توپخانه به اتفاق دیگر آزادیخواهان، در مسجد سپهسالار متحصن شد و ضمن سخنرانی، مجاهدان را مشق نظامی داد.
او در دوره های پنجم و هفدهم مجلس شورای ملی، نمایندگی بوشهر را بر عهده داشته است.اخگر در جریان جنگ جهانی اول با سربازان تحت فرماندهی خود به اقدامات نظامی علیه انگلیسی ها پرداخت. او در سازمان دادن به حرکت خودجوش اهالی فارس برای مقابله با تجاوز انگلستان به بوشهر، نقش مهمی داشت تا آنجا که با پای پیاده به عزم بغداد روانه غرب ایران گشت اما به علت محاصره بودن اکثر مسیرها توسط نیروهای انگلیسی، پس از گذشت از مسیرهای صعب العبور خود را به نیروهای دولت موقت نظام السلطنه رسانید و همراه افسرانی چون محمدتقی پسیان با دولت موقت همکاری نمود و ظاهراً در همین دوران یکی از دیدگان خود را از دست داد. در سال ۱۲۹۹ احمد شاه، به پاس زحمات اخگر، نشان شیر و خورشید به وی اعطا کرد.وی در بهمن ۱۳۳۲، قبل از انتخابات دوره دوم مجلس سنا، جمعیت تأمین آزادی انتخابات را تأسیس کرد و از طرف نهضت مقاومت ملی به عنوان یکی از سیزده نامزد این جمعیت معرفی شد.
احمد اخگر در روز شنبه دوم بهمن ماه ۱۳۴۸ در بیمارستان شماره ۲ ارتش چشم از جهان فروبست.

احمد فرسیو آملی با تخلُّص اخگر (۱۸۸۱، تهران - ۱۹۶۹، تهران) نظامی، سیاستمدار، شاعر، کنشگر فرهنگی، روزنامه نگار، مؤلف و ادیب ایرانی بود.
•