عبدالحسین اسکندری (۱ آذر ۱۳۳۵ کاشمر–۸ مرداد ۱۳۸۷ تهران) گوینده رادیویی و مجری تلویزیونی در ایران بود.
تا نوجوانی زیبایی ها ثبت می کند و نتیجهٔ آن فیلم "زنگوله" راه می یابد به جشنواره فیلم کوتاه فردوسی و نفر برگزیدهٔ جشنوارهٔ فیلم می شود؛ و سرنوشت راه دیگری می جوید، راه فرانسه پیش می گیرد برای تحصیل، نسخه ای از فیلمش را در سینما تِک فرانسه می یابد و به ادامه دادن این راه تشویق می شود. با آغاز جنگ به ایران بازمی گردد، در تمام شب های جنگ، در سازمان رادیوی تقریباً خالی با مردم حرف می زند و آرام شان می کند با کلام عشق. با برنامهٔ پویندگان و آزمایشگاه رایگان وارد تصویر می شود و با سیمای هفته تصویرش در خاطره ها ثبت می شود. سال های سال کار تصویر و صدا، باعث می شود به یاد مردم بماند. بعد از خبر، نیم نگاه، شب به خیر تهران و میعاد شبانه برنامه های تلویزیونی و راه شب، صبح جمعه با شما و رادیو پیام خاطره انگیز ترین های برنامه های رادیویی اوست. در ۸ مرداد ۱۳۸۷ بر اثر بیماری سرطان چشم از جهان فرو می بندد. صدا و سیمای وقت، خبر فوت او را، که در آن سازمان تمام آرزوها و صبوری هایش را گذاشت، در حد یک زیرنویس در چند برنامه شبانه بازتاب داد.
تا نوجوانی زیبایی ها ثبت می کند و نتیجهٔ آن فیلم "زنگوله" راه می یابد به جشنواره فیلم کوتاه فردوسی و نفر برگزیدهٔ جشنوارهٔ فیلم می شود؛ و سرنوشت راه دیگری می جوید، راه فرانسه پیش می گیرد برای تحصیل، نسخه ای از فیلمش را در سینما تِک فرانسه می یابد و به ادامه دادن این راه تشویق می شود. با آغاز جنگ به ایران بازمی گردد، در تمام شب های جنگ، در سازمان رادیوی تقریباً خالی با مردم حرف می زند و آرام شان می کند با کلام عشق. با برنامهٔ پویندگان و آزمایشگاه رایگان وارد تصویر می شود و با سیمای هفته تصویرش در خاطره ها ثبت می شود. سال های سال کار تصویر و صدا، باعث می شود به یاد مردم بماند. بعد از خبر، نیم نگاه، شب به خیر تهران و میعاد شبانه برنامه های تلویزیونی و راه شب، صبح جمعه با شما و رادیو پیام خاطره انگیز ترین های برنامه های رادیویی اوست. در ۸ مرداد ۱۳۸۷ بر اثر بیماری سرطان چشم از جهان فرو می بندد. صدا و سیمای وقت، خبر فوت او را، که در آن سازمان تمام آرزوها و صبوری هایش را گذاشت، در حد یک زیرنویس در چند برنامه شبانه بازتاب داد.
wiki: عبدالحسین اسکندری