فاصلهٔ مجازی که به آن فاصلهٔ صفر و گاه نیم فاصله و فاصلهٔ جامد هم گفته شده، نویسه ای در استاندارد یونی کد است که برای حروفچینی کامپیوتری بعضی خط ها از قبیل خط فارسی و خط های هندیک به کار می رود.
نظرخواهی/استفاده از نیم فاصله در نام های عبارتی
اتصال مجازی
صفحه کلید
در فارسی این نویسه در مواردی که دو حرف به هم نمی چسبند ولی «فاصلهٔ مرئی» ندارند استفاده می شود. مثلاً در کلمه های «خانه ها»، «می شود» و «بهره وری». (توجّه شود به تفاوت با «خانه ها*» و «می شود*» و «بهره وری*» که در آن ها از «فاصلهٔ معمولی»، یعنی یک فاصلهٔ کامل، استفاده شده که شکل نادرستِ تایپ واژه های یادشده است).
کد این نویسه در استاندارد یونی کد U+200C است. این نویسه در استاندارد ملی شمارهٔ ۶۲۱۹ ایران نیز استاندارد شده است. نام فاصلهٔ مجازی اولین بار در استاندارد ملی ۳۳۴۲ ایران استاندارد شده است.
استاندارد ایزیری ۳۳۴۲ از نخستین استانداردهایی است که مفاهیم فاصلهٔ مجازی و اتصال مجازی را معرفی کرد.
نظرخواهی/استفاده از نیم فاصله در نام های عبارتی
اتصال مجازی
صفحه کلید
در فارسی این نویسه در مواردی که دو حرف به هم نمی چسبند ولی «فاصلهٔ مرئی» ندارند استفاده می شود. مثلاً در کلمه های «خانه ها»، «می شود» و «بهره وری». (توجّه شود به تفاوت با «خانه ها*» و «می شود*» و «بهره وری*» که در آن ها از «فاصلهٔ معمولی»، یعنی یک فاصلهٔ کامل، استفاده شده که شکل نادرستِ تایپ واژه های یادشده است).
کد این نویسه در استاندارد یونی کد U+200C است. این نویسه در استاندارد ملی شمارهٔ ۶۲۱۹ ایران نیز استاندارد شده است. نام فاصلهٔ مجازی اولین بار در استاندارد ملی ۳۳۴۲ ایران استاندارد شده است.
استاندارد ایزیری ۳۳۴۲ از نخستین استانداردهایی است که مفاهیم فاصلهٔ مجازی و اتصال مجازی را معرفی کرد.
wiki: فاصله مجازی