عباسعلی ادیب حبیب ابادی

عباسعلی ادیب حبیب آبادی. عباسعلی ادیب حبیب آبادی، فرزند محمد جعفر، در روز دوشنبه ۱۳ جمادی الاول سال ۱۳۱۵ هجری قمری مطابق با ۱۹ مهر سال ۱۲۷۶ هجری شمسی در شهر حبیب آباد برخوار اصفهان متولد گردید. وی مقدمات علوم و ادبیات عرب را در زادگاه خود نزد معلمان و اساتید مختلف، خصوصاً استاد ادبیات و تاریخ اسلام معلم حبیب آبادی آموخت و سپس در سن ۲۲ سالگی جهت تکمیل تحصیلات به شهر اصفهان که در آن زمان از مهمترین و بزرگترین حوزه های علمیه بود، رفت. در مدرسه الماسیه حجره گرفت و نزد اساتید این شهر تلمذ نمود که از آن جمله می توان به میرزا احمد مدرس، سید مهدی درچه ای، نورالله مسجد شاهی، علی یزدی در شرح لمعه، سید احمد اصفهانی، یحیی بیدآبادی،سید محمد نجف آبادی، سید محمد صادقی یزد آبادی، محمدرضا نجفی، ملا حسین فشارکی،عبدالکریم گزی، شیخ محمد کریم خراسانی، محمدرضا کلباسی و جمعی از اکابر فقها، مجتهدین، اعاظم علماء و در بین حوزه علمیه اصفهان اشاره کرد. در حدود سن ۴۰ سالگی درجه اجتهاد وی توسط محمدرضا نجفی اصفهانی و سید محمد نجف آبادی تأیید شد و پس از رفتن به نجف اشرف توسط سید ابوالحسن اصفهانی تنفیذ گردید.
وی تدریس در حوزه علمیه اصفهان را از سال ۱۳۴۵ در مدرسه کاسب گران اصفهان شروع نمود و به تدریج گسترش یافت به نحوی که پس از مدتی جلسات درس خارج وی یکی از گسترده ترین جلسات بود. همچنین در مدارس ذوالفقار، نیم آورد، صدر، چهارباغ، ناصریه و مدرسه جده بزرگ حدود هفتاد سال از سطح تا درس خارج منطق, حکمت و … را تدریس نمود. از شاگردان او می توان به محمد باقر غفرانی- سید علی میر لوحی فلاورجانی-دکتر محمد فشارکی- حجة الاسلام والمسلمین سید محمد تقی مدنی. اشاره کرد.
وی در رشته های مختلف همچون فقه، اصول و اخلاق، ریاضیات، هندسه، لگاریتم، هیئت، نجوم و ... به سطوح عالی و مدارج بلند راه یافت. همچنین از برخی اساتید خود موفق به دریافت اجازه اجتهاد و روایت گردید. تسلط وی بر نجوم و مباحث با علاقه مندان در این زمینه زبان زد خاص و عام بود.