حسین زمان

حسین زمان (زادهٔ ۱۸ مرداد ۱۳۳۸ در تهران) هنرمند و خواننده ایرانی است.او همچنین به عنوان معاون طرح و برنامه و نیز عضو هیئت علمی پردیس بین الملل دانشگاه صنعتی شریف به فعالیت های اجرایی و تدریس در جزیره کیش مشغول بود که از ادامه تدریس و فعالیت های هنری او جلوگیری به عمل آمد. حسین زمان سرانجام پس از ۱۶ سال در مهر ماه ۱۳۹۷ برای ۳ قطعه از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کرد.
شب دلتنگی (۱۳۷۶)
فصل آشنایی (خوانندگان مشترک) (۱۳۷۷)
گلایه (خوانندگان مشترک) (انتشارات شرکت صوتی تصویری سروش)
قصهٔ شب (۱۳۷۸)
شاپرک (۱۳۷۹)
مشق عشق (۱۳۸۰)
قصه نگفته (۱۳۸۵)
قرار عاشقی (۱۳۸۸)
در ۱۸ مرداد ۱۳۳۸ در شهر تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه در تهران و اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان خوارزمی در سال ۱۳۵۶، به دانشگاه راه یافت و در رشتهٔ مهندسی الکترونیک در دانشگاه صنعتی اصفهان به تحصیل پرداخت.
او که مبارزات سیاسی اش را از شانزده سالگی در دبیرستان و با پخش اعلامیه ها و نوشتن مقالات سیاسی آغاز کرده بود. پس از دو ترم تحصیل توسط ساواک دستگیر شده و از دانشگاه اخراج شد. پس از آن برای تحصیل به آمریکا رفت و تا آغاز جنگ ایران و عراق در آنجا بود. با آغاز جنگ علی رغم اینکه حدود صد واحد دانشگاهی را گذرانده بود و برای چند ترم پیاپی شاگرد اول شده بود، به ایران بازگشت و درسش را نیمه کاره رها کرد.
سپس راهی جبهه شد و در طول هشت سال جنگ هم زمان با ادامهٔ تحصیل، به مبارزه با دشمن نیز پرداخت. تحصیلاتش را تا کارشناسی ارشد در رشتهٔ مهندسی مخابرات ادامه داد. وی برای مدتی فرمانده معاونت مخابرات نیروی دریایی سپاه پاسداران نیز بود.

حسین زمان (۱۰ اوت ۱۹۵۹، تهران) خواننده، کنشگر سیاسی-فرهنگی و مدرس دانشگاهی ایرانی است.
• «از هنر می توان به عنوان ابزاری جهت بیان زیبای واقعیتهای زندگی استفاده کرد، چرا که ذات هنر همین است.»• «اگر ما بتوانیم بین دین و هنر آشتی برقرار کنیم قادر به استفاده از این ابزار برای بیان ارزشهای دینی خواهیم بود»• «به نظر من موسیقی یک تکنیک است و اگر شما بتوانید از این متن برای بیان واقعیتهای زندگی به شکل زیبا استفاده کنید، کار هنرمندانه ای انجام داده اید.»• «من از هنر، به عنوان یک ابزار استفاده می کنم برای این که به هدفهای خودم برسم ومعتقدم در صورت برقراری پیوند میان تفکر دینی و هنر در سطح جامعه می توان اعتقادات دینی را در قالب هنر ریخت.»• «من اصلاً شرق و غرب و جغرافیا برای هنر قائل نیستم، نه برای موسیقی و نه هیچ هنر دیگری.»• «موسیقی ذاتاً خطرناک نیست، آنچه خطرآفرین است استفادهٔ نادرست از موسیقی است شما با چاقو هم می توانید هندوانه ببرید و هم سر یک انسان را.»