دانشکده های من (به روسی: Мои университеты) (به انگلیسی: My Universities) رمانی از ماکسیم گورکی که در سال ۱۹۲۳ منتشر شده است.
• «هر قدر احتیاجات آدمی کمتر باشد، خوشبخت تر خواهد بود و هر چه آرزوها و امیالش بیشتر باشد، آزادی و کمتر خواهد بود.»• «ترقی و پیشرفت! این را مردم برای دلخوشی خود اختراع کرده اند. زندگی منطقی نیست، عاری از هرگونه معنی و مفهوم است. بدون اسارت و بردگی، ترقی وجود ندارد، بدون اطاعت اکثریت از اقلیت بشریت در یک نقطه درجا خواهد زد.»• «ارباب مسخره ام می کند. بسیار خوب، تحمل می کنم، اهمیت ندارد. او شخصیت دارد، چیزهایی می داند که من نمی دانم. اما وقتی موژیکی که مثل خودم است سر بسرم می گذارد، چطور می توانم تحمل کنم؟ چه فرقی بین من و این موژیک هست؟ فقط او پولش را به روبل می شمارد و من به کوپیک… اختلاف ما همین است و بس.»• ««نتیجه افکارم از سرگذشت های خویش و کتاب هایی که خوانده بودم به دستم آمده بود. برای این که از یک امر واقعی داستان عجیبی بسازم و رشته نامریی در اساس آن ریشه دوانیده باشد زیاد به خود زحمت نمی دادم.»• «… منازل این میدان در اثر حریقی از بین رفته و بجای آنها گیاهان گوناگون روئیده بود. در زیر این گیاهان زیرزمین بزرگی از آسیب روزگار مصون مانده و سگهای ولگرد در آنجا زندگی کرده بعد هم می مردند. برای اینکه سربار خانواده فقیر یورینف نباشم، صبح خیلی زود از خانه بیرون می آمدم تا صبحانه صرف نکنم. اصولاً یک قطعه از نان ایشان مانند سنگی در دلم جایگزین می شد. روزهای بارانی و طوفانی به این زیرزمین پناهنده می شدم، این زیرزمین که من آنرا خوب به خاطر دارم یکی از دانشکده های من بود…»
• «هر قدر احتیاجات آدمی کمتر باشد، خوشبخت تر خواهد بود و هر چه آرزوها و امیالش بیشتر باشد، آزادی و کمتر خواهد بود.»• «ترقی و پیشرفت! این را مردم برای دلخوشی خود اختراع کرده اند. زندگی منطقی نیست، عاری از هرگونه معنی و مفهوم است. بدون اسارت و بردگی، ترقی وجود ندارد، بدون اطاعت اکثریت از اقلیت بشریت در یک نقطه درجا خواهد زد.»• «ارباب مسخره ام می کند. بسیار خوب، تحمل می کنم، اهمیت ندارد. او شخصیت دارد، چیزهایی می داند که من نمی دانم. اما وقتی موژیکی که مثل خودم است سر بسرم می گذارد، چطور می توانم تحمل کنم؟ چه فرقی بین من و این موژیک هست؟ فقط او پولش را به روبل می شمارد و من به کوپیک… اختلاف ما همین است و بس.»• ««نتیجه افکارم از سرگذشت های خویش و کتاب هایی که خوانده بودم به دستم آمده بود. برای این که از یک امر واقعی داستان عجیبی بسازم و رشته نامریی در اساس آن ریشه دوانیده باشد زیاد به خود زحمت نمی دادم.»• «… منازل این میدان در اثر حریقی از بین رفته و بجای آنها گیاهان گوناگون روئیده بود. در زیر این گیاهان زیرزمین بزرگی از آسیب روزگار مصون مانده و سگهای ولگرد در آنجا زندگی کرده بعد هم می مردند. برای اینکه سربار خانواده فقیر یورینف نباشم، صبح خیلی زود از خانه بیرون می آمدم تا صبحانه صرف نکنم. اصولاً یک قطعه از نان ایشان مانند سنگی در دلم جایگزین می شد. روزهای بارانی و طوفانی به این زیرزمین پناهنده می شدم، این زیرزمین که من آنرا خوب به خاطر دارم یکی از دانشکده های من بود…»
wikiquote: دانشکده های_من