حسین مسرور

حسین مسرور سخنیار اصفهانی (۱۲۶۹ - ۱۳۴۷)، نویسنده، مترجم و شاعر متخلص به مسرور.
محمود افغان در راه اصفهان
قران یا سرگذشت لطفعلی خان زند، ۱۳۳۲
ده نفر قزلباش، ۱۳۳۶
نی زن بیابان
امثال سائره
خواجوی کرمانی
حسین سخن یار اصفهانی، فرزند حاجی محمدجواد تاجر کوپایی در سال ۱۲۶۹ خورشیدی در قریهٔ کوهپایه اصفهان به دنیا آمد. پس از انجام تحصیلات مقدماتی به فراگیری صرف و نحو، معانی و بیان، منطق، فقه و اصول و حکمت پرداخت، و سپس به تحصیل در مدارس جدید ادامه داد. پس از پایان تحصیلات به تهران رفت و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در دارالفنون و دبیرستان نظام به تدریس پرداخت. او زبانهای عربی و فرانسوی و انگلیسی را بخوبی می دانست و با زبان پهلوی آشنایی داشت.
به مناسبت هزاره فردوسی در سال ۱۳۱۳ مثنوی خوابگاه فردوسی را سرود که بسیار مورد توجه قرار گرفت. حسین مسرور علاوه بر آنکه در شاعری توانا و استاد بود، در نثرنویسی نیز مهارتی بسزا داشت. مقاله های ادبی و تاریخی او در مجلات ارمغان و یغما چاپ شده است. او مدتی مدیریت برنامه های ایران در آینهٔ زمان و شهر سخن را، در رادیو ایران به عهده داشت. حسین مسرور در سال ۱۳۴۷ در تهران درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
داستان های تاریخی:

حسین بن محمدجواد سخن یار اصفهانی با تخلُّص و شهرت مسرور (۵ اکتبر ۱۸۹۰، اصفهان - ۱ اکتبر ۱۹۶۸، تهران) آموزگار، شاعر، روزنامه نگار، داستان نویس و مؤلف ایرانی بود.
•