رمون آرون. رمون آرون (به فرانسوی: Raymond Aron)؛ (زاده ۱۹۰۵ – درگذشته۱۹۸۳) جامعه شناس، فیلسوف، مورخ و مفسر سیاسی فرانسوی بود.
افیون روشنفکران، ترجمه پیروز ایزدی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۷.
جامعه ش‍ن‍اس‍ی تمدن مدرن (خطابه ۱ دسامبر ۱۹۷۰ کلژ دو فرانس)، ترجمه پیروز ایزدی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۳.
جامعه ش‍ن‍اس‍ی م‍ع‍اص‍ر آلمان، ترجمه م‍رت‍ض‍ی ث‍اق‍ب ف‍ر، تهران: م‍وس‍س‍ه ف‍ره‍ن‍گ‍ی ان‍ت‍ش‍ارات‍ی ت‍ب‍ی‍ان، ۱۳۷۶.
ح‍ق‍ی‍ق‍ت و آزادی، ترجمه م‍ه‍رداد ن‍ورای‍ی، تهران: م‍رواری‍د، ۱۳۸۲.
خاطرات: پ‍ن‍ج‍اه سال ان‍دی‍ش‍ه سیاسی، ترجمه ع‍ب‍دال‍ح‍س‍ی‍ن ن‍ی‍ک گ‍ه‍ر، تهران: ع‍ل‍م‍ی، ۱۳۶۶.
درآمدی بر فلسفه سیاسی: دموکراسی و انقلاب، ترجمه محسن حسنی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، به زودی.
م‍راح‍ل اس‍اس‍ی س‍ی‍ر ان‍دی‍ش‍ه در جامعه.ش‍ن‍اس‍ی، ترجمه ب‍اق‍ر پ‍ره‍ام، تهران: ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ک‍ت‍اب‍ه‍ای ج‍ی‍ب‍ی: مؤسسه انتشارات فرانکلین، ۱۳۵۲.
رمون آرون در سال ۱۹۲۴ در آزمون ورودی دانش سرای عالی پاریس قبول شد و چهار سال بعد با کسب رتبه اول، این دوره را به پایان رساند. او و سارتر در این دوره چهارساله با یکدیگر دوست شدند به گونه ای که با هم پیمان بستند هر یک زودتر درگذشت، یادداشتی در سوگ دیگری بنویسد.
او در سال ۱۹۲۸ به خدمت نظام وظیفه رفت و دچار بحران روحی شد و همواره از پادگان محل خدمتش به عنوان «زندان نمور» یاد می کرد؛ بعد از آن در سال ۱۹۲۹ که بحران اقتصادی شکل گرفت و پدرش نیز ورشکسته شد، باعث شد او دو سال سخت را تجربه کند. آرون سال بعد یعنی سال ۱۹۳۰ به آلمان رفته و به عنوان مدرس زبان و دستیار بخش زبان های لاتینی دانشگاه کلن فعالیت کرد و دو سال بعد با سوزان گشن، دانش آموخته ادبیات کلاسیک از دانشگاه سوربن ازدواج کرد.
آرون در سال ۱۹۳۴ به پاریس بازمی گردد و سرپرستی مرکز اسناد اجتماعی دانش سرای پاریس را برعهده می گیرد. او تا سال ۱۹۳۹ استاد فلسفهٔ اجتماعی در دانشگاه تولوز بود. در جنگ جهانی دوم به ارتش آزادی بخش فرانسه در لندن پیوست و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ سردبیر روزنامهٔ فرانسهٔ آزاد بود. پس از بازگشت به فرانسه به تدریس در مدرسهٔ ملی مدیریت، دانشگاه سوربن (۱۹۵۵–۱۹۶۸) و کلژ دو فرانس (۱۹۷۰) پرداخت. در روزنامه نگاری نیز فعال بود و به مدت ۳۰ سال تا ۱۹۷۷، در روزنامهٔ فیگارو مقاله نوشت و پس از آن به هفته نامهٔ اکسپرس پیوست.
افیون روشنفکران، ترجمه پیروز ایزدی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۷.
جامعه ش‍ن‍اس‍ی تمدن مدرن (خطابه ۱ دسامبر ۱۹۷۰ کلژ دو فرانس)، ترجمه پیروز ایزدی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۳.
جامعه ش‍ن‍اس‍ی م‍ع‍اص‍ر آلمان، ترجمه م‍رت‍ض‍ی ث‍اق‍ب ف‍ر، تهران: م‍وس‍س‍ه ف‍ره‍ن‍گ‍ی ان‍ت‍ش‍ارات‍ی ت‍ب‍ی‍ان، ۱۳۷۶.
ح‍ق‍ی‍ق‍ت و آزادی، ترجمه م‍ه‍رداد ن‍ورای‍ی، تهران: م‍رواری‍د، ۱۳۸۲.
خاطرات: پ‍ن‍ج‍اه سال ان‍دی‍ش‍ه سیاسی، ترجمه ع‍ب‍دال‍ح‍س‍ی‍ن ن‍ی‍ک گ‍ه‍ر، تهران: ع‍ل‍م‍ی، ۱۳۶۶.
درآمدی بر فلسفه سیاسی: دموکراسی و انقلاب، ترجمه محسن حسنی، تهران: انتشارات فرهنگ جاوید، به زودی.
م‍راح‍ل اس‍اس‍ی س‍ی‍ر ان‍دی‍ش‍ه در جامعه.ش‍ن‍اس‍ی، ترجمه ب‍اق‍ر پ‍ره‍ام، تهران: ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ک‍ت‍اب‍ه‍ای ج‍ی‍ب‍ی: مؤسسه انتشارات فرانکلین، ۱۳۵۲.
رمون آرون در سال ۱۹۲۴ در آزمون ورودی دانش سرای عالی پاریس قبول شد و چهار سال بعد با کسب رتبه اول، این دوره را به پایان رساند. او و سارتر در این دوره چهارساله با یکدیگر دوست شدند به گونه ای که با هم پیمان بستند هر یک زودتر درگذشت، یادداشتی در سوگ دیگری بنویسد.
او در سال ۱۹۲۸ به خدمت نظام وظیفه رفت و دچار بحران روحی شد و همواره از پادگان محل خدمتش به عنوان «زندان نمور» یاد می کرد؛ بعد از آن در سال ۱۹۲۹ که بحران اقتصادی شکل گرفت و پدرش نیز ورشکسته شد، باعث شد او دو سال سخت را تجربه کند. آرون سال بعد یعنی سال ۱۹۳۰ به آلمان رفته و به عنوان مدرس زبان و دستیار بخش زبان های لاتینی دانشگاه کلن فعالیت کرد و دو سال بعد با سوزان گشن، دانش آموخته ادبیات کلاسیک از دانشگاه سوربن ازدواج کرد.
آرون در سال ۱۹۳۴ به پاریس بازمی گردد و سرپرستی مرکز اسناد اجتماعی دانش سرای پاریس را برعهده می گیرد. او تا سال ۱۹۳۹ استاد فلسفهٔ اجتماعی در دانشگاه تولوز بود. در جنگ جهانی دوم به ارتش آزادی بخش فرانسه در لندن پیوست و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ سردبیر روزنامهٔ فرانسهٔ آزاد بود. پس از بازگشت به فرانسه به تدریس در مدرسهٔ ملی مدیریت، دانشگاه سوربن (۱۹۵۵–۱۹۶۸) و کلژ دو فرانس (۱۹۷۰) پرداخت. در روزنامه نگاری نیز فعال بود و به مدت ۳۰ سال تا ۱۹۷۷، در روزنامهٔ فیگارو مقاله نوشت و پس از آن به هفته نامهٔ اکسپرس پیوست.
wiki: رمون آرون