مصاحبه رادیو بی بی سی با دریا دادور
دریا دادور (زادهٔ ۱۳۵۰ در مشهد) خوانندهٔ اپرا و سولو سوپرانوی ایرانی در رِنجِ لیریکو لِجِرو است که در فرانسه زندگی می کند. او در مشهد و در خانواده ای با اصالت گیلانی زاده شده است. از کودکی به آوازخوانی دلبستگی داشت و مادرش ـ که خود هنرمندی بود ـ نقش بسزایی در گرایش دادور به سوی هنر داشت. دادور در سال ۱۹۹۱ به فرانسه رفت و تحصیلات خود را در آنجا ادامه داد و در سال ۲۰۰۰ میلادی، دیپلم حرفه ای خود را در رشتهٔ آواز باروک دریافت کرد. دادور ترانه های محلی و سنتی ایران را با سبک های غربی آمیخته و سبک ویژهٔ به خود را ایجاد کرده است. او در کارهای خود، هم از شعرهای کلاسیک و هم از شعرهای معاصر ایرانی، بهره برده است. همچنین دادور در اجراهای زندهٔ خود، از آمیخته ای از سازهای شرقی و غربی همچون پیانو و ویولون، فلوت، چنگ و دهل بهره برده است.
تاکنون از او دو آلبوم پخش شده است که هر دو به صورت زنده ضبط شده اند. نخستین آلبوم در سال ۲۰۰۴ در برلین و دومین آلبوم هم در سال ۲۰۰۸ در تورنتو کانادا ضبط شده است. دادور در سال ۲۰۰۲، در اپرای رستم و سهراب که به رهبری لوریس چکنواریان از ارکستر سمفونیک ارمنستان در تهران برگزار شد، در نقش تهمینه به ایفای نقش پرداخت. دادور، در کنار پیشهٔ انفرادی خود، با هنرمندان دیگری همچون همای و گروه موسیقی «صدای صلح» همکاری داشته است.
دریا دادور دختر «نسرین ارمگان» از یک خانوادهٔ گیلانی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی در مشهد چشم به جهان گشود. تا پنج سالگی نزد پدربزرگ و مادربزرگ خود، که اصالتاً گیلانی بودند، زندگی کرد. سپس خانوادهٔ او به تهران کوچ کردند و او در آنجا بزرگ شد. او خودش را هم گیلکی و هم مشهدی می داند. از کودکی به آوازخوانی گرایش داشت. مادر او، که هم خواننده بود و هم ترانه سرا و کارگردان تئاتر عروسکی، در گرایش دادور به سمت هنر تأثیر زیادی داشت. در کودکی در کنسرت های مدرسه شرکت می کرد. دادور در مصاحبه ای، از «سیمین قدیری» نام می برد که آموزگار موسیقی او در مدرسه بود: «معلم آوازمون خانم سیمین قدیری بود که یک روز آمد و با ناراحتی گفت که متأسفانه درس موسیقی قدغن شده و من دارم شما را ترک می کنم؛ و حتی من یادم هست که منو بغل کرد و گفت قول بده به من که تو خوانندهٔ خوبی میشی». پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، همهٔ کلاس های موسیقی در همهٔ مدارس برچیده شدند و دادور ناچار شد موسیقی را در خانه و نزد مادرش ادامه دهد. او می گوید «سعی می کردم در هر هفته یک آهنگ بیاموزم، فارسی یا انگلیسی».
دریا دادور (زادهٔ ۱۳۵۰ در مشهد) خوانندهٔ اپرا و سولو سوپرانوی ایرانی در رِنجِ لیریکو لِجِرو است که در فرانسه زندگی می کند. او در مشهد و در خانواده ای با اصالت گیلانی زاده شده است. از کودکی به آوازخوانی دلبستگی داشت و مادرش ـ که خود هنرمندی بود ـ نقش بسزایی در گرایش دادور به سوی هنر داشت. دادور در سال ۱۹۹۱ به فرانسه رفت و تحصیلات خود را در آنجا ادامه داد و در سال ۲۰۰۰ میلادی، دیپلم حرفه ای خود را در رشتهٔ آواز باروک دریافت کرد. دادور ترانه های محلی و سنتی ایران را با سبک های غربی آمیخته و سبک ویژهٔ به خود را ایجاد کرده است. او در کارهای خود، هم از شعرهای کلاسیک و هم از شعرهای معاصر ایرانی، بهره برده است. همچنین دادور در اجراهای زندهٔ خود، از آمیخته ای از سازهای شرقی و غربی همچون پیانو و ویولون، فلوت، چنگ و دهل بهره برده است.
تاکنون از او دو آلبوم پخش شده است که هر دو به صورت زنده ضبط شده اند. نخستین آلبوم در سال ۲۰۰۴ در برلین و دومین آلبوم هم در سال ۲۰۰۸ در تورنتو کانادا ضبط شده است. دادور در سال ۲۰۰۲، در اپرای رستم و سهراب که به رهبری لوریس چکنواریان از ارکستر سمفونیک ارمنستان در تهران برگزار شد، در نقش تهمینه به ایفای نقش پرداخت. دادور، در کنار پیشهٔ انفرادی خود، با هنرمندان دیگری همچون همای و گروه موسیقی «صدای صلح» همکاری داشته است.
دریا دادور دختر «نسرین ارمگان» از یک خانوادهٔ گیلانی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی در مشهد چشم به جهان گشود. تا پنج سالگی نزد پدربزرگ و مادربزرگ خود، که اصالتاً گیلانی بودند، زندگی کرد. سپس خانوادهٔ او به تهران کوچ کردند و او در آنجا بزرگ شد. او خودش را هم گیلکی و هم مشهدی می داند. از کودکی به آوازخوانی گرایش داشت. مادر او، که هم خواننده بود و هم ترانه سرا و کارگردان تئاتر عروسکی، در گرایش دادور به سمت هنر تأثیر زیادی داشت. در کودکی در کنسرت های مدرسه شرکت می کرد. دادور در مصاحبه ای، از «سیمین قدیری» نام می برد که آموزگار موسیقی او در مدرسه بود: «معلم آوازمون خانم سیمین قدیری بود که یک روز آمد و با ناراحتی گفت که متأسفانه درس موسیقی قدغن شده و من دارم شما را ترک می کنم؛ و حتی من یادم هست که منو بغل کرد و گفت قول بده به من که تو خوانندهٔ خوبی میشی». پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، همهٔ کلاس های موسیقی در همهٔ مدارس برچیده شدند و دادور ناچار شد موسیقی را در خانه و نزد مادرش ادامه دهد. او می گوید «سعی می کردم در هر هفته یک آهنگ بیاموزم، فارسی یا انگلیسی».
wiki: دریا دادور