دیروزهای ما

دیروزهای ما (به ایتالیایی: Tutti i nostri ieri) رمانی است نوشته ناتالیا گینزبرگ، نویسنده ایتالیایی، که در سال ۱۹۵۲ میلادی به چاپ رسید و جایزه بین المللی ویون (Veillon) را از آن خود کرد. این مجموعه در ایران به سال ۱۳۸۸ خورشیدی توسط انتشارات کتاب خورشید به ترجمه منوچهر افسری به چاپ رسید.
آنّا - دختر کوچک و زشت خانواده
آمالیا - دختر سرخ موی همسایه از همسر اول پیرمرد، خواهر امانوئل و جوما (پدر مشترک)
امانوئل - پسر بزرگ همسایه، دوست ایپّولیتو
ایپّولیتو - پسر بزرگ خانواده، که به تروخشک کردن پدر می پردازد
بانو مارکز - زن پول دار و خسیس دهکده
پدر - پدر خانواده، که مشغول نوشتن خاطراتش در قابل کتابی به نام «در پیشگاه حقیقت» است
جوستینو - پسر کوچک خانواده، که چندان تن به مسئولیت های خانوادگی نمی دهد
جوزپه بزرگر - هم روستایی و دوست چنزو رنا
جوما - پسر کوچک و مغرور همسایه، برادر امانوئل
چنزو رنا - دوست دیرین پدر و با ظاهر و شیوه زندگی ای که برای خانواده غریب است
دانیلو - خاطرخواه کونچّتینا، دوست ایپّولیتو، که بعدها به جرگه فعالان سیاسی می پیوندد
سرکار استوار - پلیس روستا
سیلوانا - کودک آنا
فرانس - همسر آمالیا و معشوقه زن همسایه (مادر امانوئل و جوما)
کونچّتینا - دختر بزرگ خانواده، که خواستاران زیادی دارد
ماسکیونا - کلفت چنزو رنا
ننه ماریا - ندیمه مادربزرگ که پس از مرگ مادربزرگ، حس بزرگتری خانواده را می کند.
قهرمانان اصلی داستان خانواده ای از طبقه متوسط در زمان جنگ جهانی دوم است. نویسنده تم رمان دیروزهای ما را مصایب واردشده از این جنگ بر مردم عادی قرار داده و به خصوص وضعیت دوگانه مردم ایتالیا را بین گرایش خود به پیروزی متفین و خاتمه جنگ از یک سو و درگیری ایتالیا به عنوان متحد آلمان در جبهه متحدین از سوی دیگر، به تصویر می کشد.
به نظر می رسد برخی اشخاص و مکان ها در این کتاب از شهر تورینو، زادگاه خانوادگی وی، الهام گرفته شده است؛ از جمله کارخانه صابون سازی که اشاره ای به کارخانه های خوردوسازی فیات یا شخصیت هایی چون چزاره پاوزه، ایتالو کالوینو، ماسیو میلا و الیو ویتتورینی، که بارها با نام های مستعار در نوشته های وی ظاهر شده اند. (برداشت از مقدمه «دیروزهای ما» )
نام شخصیت های اصلی داستان به ترتیب الفبا.

دیروزهای ما (به ایتالیایی: Tutti i nostri ieri) رمانی است نوشته ناتالیا گینزبرگ، نویسنده ایتالیایی، که در سال ۱۹۵۲ میلادی به چاپ رسید.
• «در زندگی چیزی بدتر از کشتن یا کشته شدن نیست.»• «وقتی جنگ تمام شود تازه همه می فهمند که برنده ای وجود ندارد.»• «آدم آزاده کسی است که زندگی را بپذیرد و به سهم خود ان را زندگی کند.»• «هیچ کس با شهامت به دنیا نمی آید. شهامت را باید رفته رفته پیدا کرد و گاهی یک عمر طول می کشد زیرا مسیر طولانی و دردناکی دارد.»• «آنچه آدم را پیر می کند نگاه به گذشته و حسرت فرصت های از دست رفته است.»• «دو نفر برای ازدواج با هم تنها کافی است بدانند آیا از زندگی با یکدیگر احساس آزادگی و خوشبختی می کنند یا نه!»