دبی فورد

دبی فورد (زادهٔ ۱ اکتبر ۱۹۵۵ –درگذشت ۱۷ فوریه ۲۰۱۳) نویسنده و روان شناس آمریکایی بود.
• «امروز ما بر شالوده انتخاب هایی که دیروز، سه روز، سه ماه یا سه سال پیش کرده ایم، بنا می شود. ما فقط بر مبنای یک انتخاب، بدهی کلانی به بار نمی آوریم. ما فقط در نتیجه یک انتخاب نامناسب، پانزده کیلو چاق نمی شویم و معمولاً یک تصمیم نادرست به تنهایی و یکشبه روابطمان را به هم نمی ریزد. ما در جایی که هستیم قرار داریم، چون هر روز در پی روزی دیگر، انتخاب های ناآگاهانه یا ناسالمی را تکرار کرده ایم که ما را به واقعیت و موقعیت کنونی رسانده است.»• «بسیاری از ما بنا بر عادت، راحت طلبی، ترس یا تنبلی به همان انتخاب های پیشین ادامه می دهیم و آنگاه شگفت زده می شویم که چرا نتایج متفاوتی به دست نمی آوریم. در حقیقت، چنان سرگرم تلاش برای گذران زندگی هستیم که حتی نمی فهمیم انتخاب ها و فعالیت هایمان ترجمان امیدها و رویاهای ما نیستند. ما بیش از حد گرفتار «انجام رساندن» زندگی روزانه هستیم. هر روز را افتان و خیزان و در حد امکان خود به شب می رسانیم. سپس وقتی بیدار می شویم و درمی یابیم که پس از سال ها کار کردن در جهت همان اهداف و آرزوها هنوز به جایگاه مورد نظر در زندگی نرسیده ایم، یکه می خوریم.»• «انتخاب های تضعیف کننده: تلاش برای خوب بودن؛ تأیید طلبی؛ گفت و گو نکردن؛ دروغ گویی به خودمان؛ بدگویی کردن؛ وقت نشناسی؛ مقایسه خودمان با دیگران؛ بی توجهی به احساسات دیگران؛ قضاوت دربارهٔ خودمان؛ قضاوت دربارهٔ دیگران؛ وقت نگذاشتن برای لذت بردن از داشته ها؛ این فکر که دیگران بهتر و برتر از ما هستند. ولخرجی؛ پرخوری؛ هدر دادن وقت؛ شکسته نفسی؛ سعی کنیم کسی باشیم که نیستیم؛ تعیین نکردن حد و مرزها؛ دریغ داشتن سپاس و قدردانی از خودمان؛ خستگی مفرط؛ و …»• «انتخاب های تقویت کننده: همدلی با دیگران؛ وقت گذاشتن برای خودمان؛ وقت صرف کردن با کسانی که به آنها عشق می ورزیم؛ توجه به کارهایی که به خوبی انجام داده ایم؛ استراحت؛ تفریح و سرگرمی؛ ورزش کردن؛ تغذیه خوب و مناسب؛ خردمندانه خرج کردن پول خود؛ برنامه ریزی برای آینده؛ بودن با کسانی که برای ما الهام بخش هستند؛ وقت گذاشتن برای ارتقای خودمان؛ قدرشناسی نسبت به خودمان؛ صداقت با خودمان و دیگران؛ محترم شمردن کلام خودمان؛ پرداخت به موقع صورت حساب ها؛ ابراز این مطلب به دیگران که چه اندازه برای ما مهم هستند؛ انجام دادن کارهای مورد علاقه؛ بخشایش؛ مسوولیت پذیری؛ انجام دادن یک کار به درستی؛ گوش دادن به دیگران از صمیم قلب؛ دریافت عشق دیگران؛ توانمند کردن اطرافیان؛ اجازه دادن به دیگران تا به ما کمک کنند؛ توانایی «نه» گفتن.»• «اکنون هنگام گفتن حقیقت است. اینک به خودتان اجازه دهید تا زمانی را برای نگریستن صادقانه به زندگی تان صرف کنید و بپرسید: آیا من آن کسی که می خواهم باشم، هستم؟»• «هنگامی که انتخاب هایی ناآگاهانه می کنیم، می توانیم مطمئن باشیم که در اینجا و لحظه حال، حضور نداریم. ما پشت فرمان خوابمان می برد و می گذاریم گذشته و ترس هایمان آینده ما را تعیین و محدود کند.»• «ما به گونه ای غیرارادی گذشته را بازآفرینی می نماییم و بنده عادت ها، خواسته ها و نیازهای برآورده نشده خود می شویم: «من مقداری بستنی می خواهم.» «به نظر می رسد این تابلو برای اتاق نشیمن من عالی باشد.» «من از فردا برنامه ورزش خود را شروع خواهم کرد.» «دفعه بعد، قاطعیت بیش تری خواهم داشت.» با تهیه فهرستی از انتخاب های گذشته در زمینه ای از زندگی تان که به نتایج دلخواه دست نیافته اید، بی تردید در می یابید که پشت فرمان خواب بوده اید. شما ندانسته دکمه هدایت خودکار را که زندگی تان را بدون نیاز به توجه و مراقبت شما پیش می برد، فعال کرده اید. از یاد برده اید که آینده شما بر مبنای انتخاب های امروزتان تعیین می شود؛ فقط آنچه را در همان موقع آسان تر به نظر می رسد، انجام می دهید.»• «شما هر روز می توانید بی تفاوت باشید و سرنوشتتان را به دست باد بسپارید یا زندگی خود را نیرومندانه در جهت رویاهایتان پیش ببرید. «این یک نمایش موقتی نیست، بلکه زندگی شماست.» یا شما از فرصت زندگی خود نهایت را می برید یا با این افسوس که چرا انتخاب های متفاوتی انجام ندادید، به خاک سپرده می شوید.»• «داشتن رؤیا و هدف به ما کمک می کند تا بدانیم لازم است چه انتخاب هایی داشته باشیم.»• «اگر تصویری دقیق و پایدار از آنچه می خواهید در ذهنتان داشته باشید، می توانید تعیین کنید آیا روشی که پیش گرفته اید از شما برای رسیدن به هدفتان پشتیبانی می کند یا نه.»• «بسیاری از انتخاب ها و تصمیم گیری های ما توسط احساساتمان هدایت می شوند. موجود سه، شش یا دوازده ساله درون ما می خواهد انتخاب کند و گرداننده برنامه هایمان شود.»• «شاید توجه کرده باشید که احساسات شما مدام در نوسان هستند. بنا بر این خردمندانه نیست که توسط آنها هدایت شوید. اگر می خواهید به مقصد دلخواه برسید، پیشنهاد می کنم مدتی احساسات خود را فراموش کنید. احساساتتان را برای عشق ورزیدن به فرزندان، مراقبت از مسن ترها، دگرگون کردن دنیا و قدردانی از خویش نگه دارید. آنها را به عنوان جهت یاب آینده خودتان به کار نبرید، زیرا احساسات برای این کار به وجود نیامده اند. تا زمانی که شما به احساسات به عنوان راهنما نگاه می کنید، حق رسیدن به اهدافتان را از دست می دهید.»• «آیا این انتخاب بر نیروی زندگی من می افزاید؟ آیا این انتخاب مرا به آینده دلخواهم نزدیک تر می کند؟ آیا این عمل، از عشق ورزی به وجودم برمی خیزد؟ هنگامی که پیش از یک انتخاب این سؤال ها را می پرسیم و پاسخ همه آنها 《نه!》 است، اما به هر حال تصمیم به انجام آن کار می گیریم، دست کم در می یابیم که ما به دست خود، آینده مان را ویران می کنیم.»• «بسیاری از ما به کسی برای تنبیه خود نیاز نداریم، زیرا پیوسته خودمان را تنبیه می کنیم. راه های فراوان و بسیاری برای سرکوب و تنبیه خود وجود دارد. ما با محروم کردن خویش از آنچه به راستی می خواهیم یا با شیوه های غیرارادی و آسیب زننده، مانند کارِ زیاد یا بیش از اندازه خوردن، خودمان را سرکوب می کنیم. ما با پیش گیری نکردن از رفتارهایی که در ما احساس شرم به وجود می آورند، به سرکوب خودمان می پردازیم. هرگاه در قدردانی از خودمان برای دستاوردهایی که داشته ایم کوتاهی می ورزیم، خودمان را سرکوب می کنیم. ما با بررسی همه جوانب یک رویداد در ذهنمان و تجزیه و تحلیل این که چرا آن کار را بهتر انجام ندادیم و چگونه می توانستیم آن را به گونه ای متفاوت انجام دهیم، به سرکوب خودمان می پردازیم. ما با صرف انرژی با ارزشمان برای تلاش در راه سنجیدن این که چگونه می توانستیم به کلی از آن موقعیت اجتناب ورزیم، خودمان را سرکوب می کنیم. مهم نیست که آیا این موقعیت، یک شغل از دست رفته یا یک تماس تلفنی بدون پاسخ یا رابطه ای گسسته باشد، ما همیشه این انتخاب را پیش رو داریم که از هر رویداد برای آموختن و رشد استفاده کنیم یا آن را بر ضد خودمان به کار بگیریم.»• «چگونگی احساس ما نسبت به خودمان در زمان حال، نتیجه همه انتخاب های گذشته ماست.»• «شما تنها کسی هستید که می توانید مسیر زندگی تان را تغییر دهید. هیچ کس نمی تواند این کار را برای شما انجام دهد. دیگران می توانند بارها و بارها به شما بگویند که در مسیری نادرست قرار گرفته اید، اما تا زمانی که خودتان آن را نبینید و تا زمانی که از «تکرار مکررات» خسته نشوید، تغییری به وجود نخواهد آمد.»• «ما یکشبه شکست نمی خوریم. شکست، پیامد ناگزیر انباشتگی تفکر و انتخاب های ضعیف ماست. شکست، چیزی بیش از چند تشخیص اشتباه که هر روز آنها را تکرار می کنیم نیست.»• «با دنبال کردن کاستی ها، باریک ترین دریچه ممکن را برای نگریستن به زندگی انتخاب می کنیم. آنگاه بر جاهایی متمرکز می شویم که انتظارات ما برآورده نمی شوند، به لحظاتی دقت می کنیم که دیگران متوجه نیازهای ما نیستند و زمان هایی را جست و جو می کنیم که دنیا مطابق با خواسته ما به نظر نمی رسد. در تلاش برای یافتن کاستی ها، چشمان ما روی ویژگی های منفی دیگران متمرکز می شود و نقطه ضعف ها و بی کفایتی آنها را در نظر می گیریم. شاید مشکل در بیرون وجود ندارد، بلکه در دریچه ای ست که برای نگریستن به دنیا انتخاب می کنیم. می توانیم مطمئن باشیم که با دنبال کردن کاستی ها آن را در هر شرایطی خواهیم یافت. آنگاه همه تجارب ما نومیدکننده و موجب ناخشنودی خواهند بود. یافتن خطاها آسان می باشد. «پیدا کردن اشتباهات دیگران، راهِ گریز انسان های تنبل است.» دیگران را بر خطا دانستن، بهانه ای می شود که ما آن را برای توجیه حالت ها و رفتارهای بد خودمان به کار می بریم.»• «برای زندگی کردن در خارج از داستانمان باید با شجاعت از زندگی داستانی خود عبور کنیم و تمامی آنچه را که هستیم و نیستیم پذیرا شویم و دوست بداریم باید وقت بگذاریم و یکایک بخش های زندگی خود را مرور کنیم و نقاط گرفتاری، آزردگی و کامل نبودنمان را آشکار نماییم. باید رنجش ها و نفرت هایمان را متعهدانه رها کنیم و از مقصر شمردن دیگران برای وضعیت زندگی خود دست بکشیم. باید آماده پذیرش مسوولیت وضعیت کنونی خود باشیم و باری را که هنوز از گذشته بر دوش داریم، به زمین بگذاریم. باید متعهد به گذر کردن از نمایش نامه خود شویم و سرانجام با داستانمان آشتی کنیم.»• «میلیون ها نفر بیلیون ها دلار خرج کرده اند تا بلکه به سطوح عمیق تر آرامش درونی برسند. برخی توانسته اند تا حدودی افکار، روابط و کمدهای لباس خود را مرتب کنند و بعضی به شدت می کوشند تا به پاسخ مناسب دست یابند؛ پاسخی که آنها را از درد و رنج رها کند. اما هیچ راه فراری وجود ندارد. با فرار کردن از درد، نمایش نامه مان را تداوم می بخشیم و هر روز گذشته مان را به دنبال خود می کشیم. در حالی که گذشته درست زیر لایه رویی آگاهی ماست و بر هر حرکتمان سایه می اندازد و شکست ها و دردهای پیشین را به یادمان می آورد، نمی توانیم قدر جایی که هستیم و کاری را که می کنیم بدانیم. برای آشتی کردن با داستان خود باید متعهد شویم رفتاری را که درد ما را بی حس می کند، کنار بگذاریم. برای التیام یافتن باید دست از تعقیب «لحظات خوش» بکشیم. من فکر نمی کنم راه ساده ای وجود داشته باشد. اما قول می دهم که راه مستقیم به آرامش و رضایت پایدار به مراتب ساده تر از راه پر پیچ و خم جست و جو، سعی کردن و شکست خوردن های پیاپی است.»• «هنگامی که در اعماق وجود خود احساس می کنیم نقصی داریم - به اندازه کافی خوب نیستیم یا برای کسی اهمیت نداریم - زندگی ما طاقت فرسا می شود؛ ناامیدی، نارضایتی و درد عاطفی پایان ناپذیر، ما را از درون شگف انگیزمان دور نگه می دارد. هیچ چیزی برای روح انسان از این بدتر نیست. هیچ چیزی به این اندازه نیروی حیاتی مان را از ما نمی گیرد که باور داشته باشیم، ناکافی یا ناقص یا عمیقاً اصلاح ناپذیر هستیم.• «وقتی بخشی از ترکیب خود را دوست نداریم، بی تردید رویدادهای دردناکی را به زندگی خود فرا می خوانیم. بیزاری از خود و آزردگی های بررسی نشده درون، انسان ها و رویدادهایی را به زندگی ما دعوت می کنند که بازتاب احساس خودمان نسبت به خودمان هستند. این موارد به شکل تصادف، روابط خشونتبار، شکست مالی یا شغل نامناسب برایمان پیش می آیند و به این ترتیب پیوسته این امکان را می یابیم که خود را عذاب دهیم، چرا که عمیقاً باور داریم که وجود و وضعیت ما دارای نقص است. دردها، ناامیدی ها، آزردگی ها و ناراحتی هایمان با هدایایی به سراغ ما آمده اند. اما تا آن ها را نپذیریم و خرد نهفته در این هدایا را کشف نکنیم، به شکلی دردناک در وجودمان باقی می مانند.»• «رویدادهای دردناک گذشته بخشی از وجود ما را تشکیل می دهند و هر کاری بکنیم و هر چه بکوشیم، نمی توانیم از آنها رها شویم. تنها انتخابی که داریم این است که آیا می خواهیم ما از آنها استفاده کنیم یا آنها از ما استفاده کنند؟»

wikiquote: دبی_فورد

دانشنامه عمومی

نقل قول ها