سفر ماه عسل (رمان). سفر ماه عسل (به فرانسوی: Voyage de noces) رمانی از پاتریک مودیانو که در سال ۱۹۹۰ منتشر شده است.
• «شرایط و موقعیت کنونی شما هرچه باشد، روزی حس خلأ و ندامت گذشته شما را فراخواهد گرفت. سپس مثل یک موج عقب می کشد و ناپدید می شود. اما سرانجام بازمی گردد و اینگرید نمی توانست از آن خلاص شود.»• «دنبال دختر جوانی می گردیم به نام انگیرید تیرسن، شانزده ساله، یک و شصت قد، صورت بیضی شکل، چشمهای خاکستری، مانتو ورزشی کوتاه، ژاکت آبی روشن، دامن و کلا بژ، کفشهای ورزشی مشکی، لطفاً هر خبری از او دارید به آدرس پاریس، بلوار اورنانو، شماره سی و نه دوم، آقای تیزسین ارسال کنید.»• «ما جوان تر نمی شیم، گذشته برنمیگرده، درعوض همیشه مارو دنبال می کنه و اگه روزی بالاخره گیرمون بندازه، دیگه از حس پوچی گریزی نخواهیم داشت.»• «امرور خاطره ای دور در میان مقطعی از زندگی که تردید دمار از روزگار آدمی درمی آورد…»• «مگر نه اینکه مسیر یک زندگی، روزی که به پایان می رسد، خودش را از تمام چیزهای بی فایده و تزئینی پاک می کند. پس تنها موارد اصلی باقی می ماند: جاهای خالی، سکوت ها و مکث ها…»• «روزهای شک و دلتنگی بود. قبل از آن که خود را به آسیا برسانم، پنج هفته فرصت داشتم. مسیری که سابقاً گروه سفر تفریحی ژون در پیش می گرفت. اعضای این گروه اکتشافی را لعنت می کردم که مجبور به پیدا کردن رد لاستیک های شان بودم. هرگز پاریس، اسکله های رود سن و میدان بلانش به نظرم چنین دلنشین نیامده بود. ترک همه آن ها چه حماقتی بود.»• «از کدامین لحظهٔ زندگی ام، تابستان ها ناگهان با تابستان هایی که تا به آن زمان می شناختم تفاوت پیدا کرده بود؟»• «زمانی از زندگی می رسد که دیگر هیچ دل بستگی ای وجود نخواهد داشت.»• «حدود ساعت یک صبح، سکوت خیابان به قدری سنگین بود که حتی صدای نفس کشیدن شبانهٔ برگ ها را می شنیدم.»• «این طور است که ما همیشه در زمانهای مختلف در جاهای قبلی پرسه می زنیم و با وجود اختلاف زمانی چندساله، آخرش به هم می خوریم.»
• «شرایط و موقعیت کنونی شما هرچه باشد، روزی حس خلأ و ندامت گذشته شما را فراخواهد گرفت. سپس مثل یک موج عقب می کشد و ناپدید می شود. اما سرانجام بازمی گردد و اینگرید نمی توانست از آن خلاص شود.»• «دنبال دختر جوانی می گردیم به نام انگیرید تیرسن، شانزده ساله، یک و شصت قد، صورت بیضی شکل، چشمهای خاکستری، مانتو ورزشی کوتاه، ژاکت آبی روشن، دامن و کلا بژ، کفشهای ورزشی مشکی، لطفاً هر خبری از او دارید به آدرس پاریس، بلوار اورنانو، شماره سی و نه دوم، آقای تیزسین ارسال کنید.»• «ما جوان تر نمی شیم، گذشته برنمیگرده، درعوض همیشه مارو دنبال می کنه و اگه روزی بالاخره گیرمون بندازه، دیگه از حس پوچی گریزی نخواهیم داشت.»• «امرور خاطره ای دور در میان مقطعی از زندگی که تردید دمار از روزگار آدمی درمی آورد…»• «مگر نه اینکه مسیر یک زندگی، روزی که به پایان می رسد، خودش را از تمام چیزهای بی فایده و تزئینی پاک می کند. پس تنها موارد اصلی باقی می ماند: جاهای خالی، سکوت ها و مکث ها…»• «روزهای شک و دلتنگی بود. قبل از آن که خود را به آسیا برسانم، پنج هفته فرصت داشتم. مسیری که سابقاً گروه سفر تفریحی ژون در پیش می گرفت. اعضای این گروه اکتشافی را لعنت می کردم که مجبور به پیدا کردن رد لاستیک های شان بودم. هرگز پاریس، اسکله های رود سن و میدان بلانش به نظرم چنین دلنشین نیامده بود. ترک همه آن ها چه حماقتی بود.»• «از کدامین لحظهٔ زندگی ام، تابستان ها ناگهان با تابستان هایی که تا به آن زمان می شناختم تفاوت پیدا کرده بود؟»• «زمانی از زندگی می رسد که دیگر هیچ دل بستگی ای وجود نخواهد داشت.»• «حدود ساعت یک صبح، سکوت خیابان به قدری سنگین بود که حتی صدای نفس کشیدن شبانهٔ برگ ها را می شنیدم.»• «این طور است که ما همیشه در زمانهای مختلف در جاهای قبلی پرسه می زنیم و با وجود اختلاف زمانی چندساله، آخرش به هم می خوریم.»
wikiquote: سفر_ماه_عسل_(رمان)