داود فیرحی

داود فِیرَحی (زادهٔ ۱۳۴۳ در زنجان) پژوهشگر علوم سیاسی و اندیشه سیاسی اسلام است. وی دارای دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تهران و تحصیلات حوزوی تا سطح عالی بوده و استاد گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران است. فیرحی استاد میهمان دانشگاه مفید در قم است.
قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (۱۳۷۸، چاپ شانزدهم:1396)، تهران، نشر نی.
دولت اسلامی و تولیدات فکر دینی (۱۳۸۰)، تهران، بقعه
نظام سیاسی و دولت در اسلام (۱۳۸۲، چاپ پانزدهم: 1395)، تهران، سمت.
تاریخ تحول دولت در اسلام (۱۳۸۶، چاپ هفتم؛ 1395)، قم، دانشگاه علوم انسانی مفید.
روش شناسی و اندیشهٔ سیاسی در اسلام (۱۳۸۷) (مشترکاً با سایر نویسندگان)، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
دین و دولت در عصر مدرن (جلد اول: ۱۳۸۹، جلد دوم: ۱۳۹۰)، تهران، نشر رخدادنو.
فقه و سیاست در ایران معاصر؛ فقه سیاسی و فقه مشروطه (۱۳۹۱، چاپ پنجم؛ ۱۳۹۴)، تهران، نشر نی.
«فقه و سیاست در ایران معاصر؛ تحول حکومت داری و فقه حکومت اسلامی» (۱۳۹۳، چاپ سوم؛ 1396)تهران، نشر نی.
«آستانهٔ تجدّد؛ در شرح تنبیه الامة و تنزیه الملة» (۱۳۹۴، چاپ دوم؛ 1395) تهران: نشرنی.
"فقه و حکمرانی حزبی" ( 1396)تهران: نشر نی.
همچنین وی عضو شورای مرکزی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم می باشد
وی مقدمات دروس حوزوی را بین سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ در حوزهٔ علمیه ولی عصر شهرستان زنجان گذراند. پس از آن مقاطع سطح و دروس خارج را از ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۰ در حوزهٔ علمیهٔ قم ادامه داد.
از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۸ وی به تحصیل در مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای علوم سیاسی در دانشگاه تهران پرداخت. گرایش دکترای وی اندیشهٔ سیاسی بود.

داود فیرحی (۱۳۴۳) پژوهشگر علوم سیاسی ایرانی.
• «جهان دارد کوچک می شود. آدم ها بدون اینکه احتیاج به قرابت زمانی داشته باشند به لحاظ فکری و ذهنی با هم نوعی نزدیکی پیدا می کنند. اگر تخیل کنیم جهان در حال تبدیل شدن به یک روستای کوچک است در واقع معنی اش این است که این جامعه قطعاً متکثر است»• «انسان چطور می تواند با یک باور فکری قطعی یقینی که فرض می کند دیگران باطل هستند و او حق است در یک جامعهٔ متکثر زندگی کند؟ این یکی از معضلات است. مخصوص جوامع مسلمان هم نیست. .»• «در این شرایط که ادیان دارند به حوزهٔ عمومی باز می گردند چطور می شود جامعه را از رادیکال شدن حفظ کرد؟.»• «تصویر رایج تا سال ۲۰۰۰ این بود که جامعهٔ متکثر دو راه بیش تر پیش رو ندارد. یک گزینه این است که در تنور فرقه گرایی بیفتد و نتیجهٔ آن خشونت مذهبی است. گزینهٔ دوم هم سکولاریسم است. .. می شود این و آن، سکولاریسم و فرقه گرایی، هر دو را به حاشیه برد و دوگانهٔ دیگری را دنبال کرد؛ دوگانهٔ جدیدی که در آن دین ورزی هست اما فرقه گرایی نیست و دموکراسی هست اما دموکراسی سکولار هم نیست. این دموکراسی های غیر سکولار را امروزه تحت عنوان Consensus Life یا Consensus democracy مطرح می کنند..»• «در این تئوری ها دین ورزی هست اما حکومت دینی نیست. جامعهٔ دینی هست، دین ورزی هست و مردم هم با دیدگاه های دینی در حوزهٔ سیاست حضور دارند اما حکومت اصلاً تابلوی دینی ندارد. نظام یا جامعهٔ دموکراتیک هست اما دموکراسی اکثریتی نیست بلکه سهمیه ای است. .»• «فرقه گرایی منفی این است که فرقهٔ خود را دیواری آهنین قرار دهیم که ما را از دیگران جدا کند. (همان)» فرقه گرایی چه می کند؟ فرقه گرایی برای حفظ خودش یا اعضای خود را محصور می کند و یا غیر از خودش را می کشد. یعنی نمی تواند با دیگران کنار بیاید. راه سومی ندارد. یعنی یا باید منزوی باشد و یا باید با دیگران بجنگد.»