حصر ابادان

حصر آبادان. محاصره آبادان یک نبرد بزرگ و تعیین کننده در اوایل جنگ ایران و عراق بود. در روز ۱۸ مهر سال ۱۳۵۹ ه‍.ش ارتش متجاوز عراق با عبور از روی رود کارون و احداث دو پل شناور در منطقه مارد و سلمانیه موفق گردید تا نیروهای خود را برای تسخیر شهر آبادان به شرق کارون اعزام کند و در این تاریخ با قطع جاده ارتباطی آبادان به اهواز مسافرین و مردمی را که از آبادان در حال خارج شدن بودند به اسارت خود درآوردند.
شکست حصر آبادان
در روز بعد نیز ارتش عراق اقدام به قطع جاده ارتباطی آبادان به ماهشهر نمودند و با عبور از این جاده و رسیدن به شمال آبادان و ساحل شمالی بهمنشیر که یکی از دو رودخانه ای است که آبادان را دربر گرفته است موفق شدند این شهر را محاصره نمایند.
در این محاصره که زاویه ای ۲۷۰ درجه را تشکیل می داد مردم برای خروج از شهر دچار مشکلات زیادی شدند اما تعداد زیادی از مردم نیز برای مقاومت در مقابل دشمن در شهر ماندند تا دشمن موفق به تسخیر شهر نشود با این حال نیروی مدافع شهر هیچگونه سلاح مؤثر نظامی در اختیار نداشت و در واقع سلاح های موجود تنها بدرد یک جنگ خیابانی می خورد نه نبردی در مقابل ارتش تا بن دندان مسلح ارتش عراق ولی مردم و نیروهای اکثر غیر حرفه ای موجود در شهر با تمام توان در مقابل دشمن صف آرایی کردند.
در سپتامبر ۱۹۸۰ صدام حسین رئیس جمهور عراق هجومی غافلگیرانه را علیه ایران برنامه ریزی و به خاک ایران در جبهه گسترده ای حمله کرد.

حصر آبادان. حصر آبادان عملیاتی بزرگ در طول اوایل جنگ ایران و عراق بود که در سپتامبر ۱۹۸۱ پایان یافت.
• «آن روزها آن قدر محاصره یک ساله شهر در نظرمان طولانی بود که فکر می کردیم قرن هاست که شهرمان در حصر است و هرگز موقعیتی غیر از این قبلاً وجود نداشته، انتهای جاده های رو به بیرون شهر به گونه ای برایمان در افسانه ها می زیستند که انگار هرگز روزی نمی رسید که دوباره بتوانیم بر این جاده ها گام نهاده و به انتهای این خوشبختی برسیم و برای مرخصی و دیدن خانواده های جنگ زده مان به شهرهای دور و نزدیک برویم.» -> حبیب احمدزاده