روی ماه خداوند را ببوس

روی ماه خداوند را ببوس نام اولین رمان مصطفی مستور است.
برگزیده جشنواره قلم زرین
این کتاب اولین بار در سال۱۳۷۹ توسط نشر مرکز به چاپ رسید.توسط مصطفی مستور روی ماه خداوند را ببوس، بارها تجدید چاپ شده است.
این کتاب در سال ۱۳۹۱ ، توسط آسیه عیسی بایوا به روسی ترجمه شد.

روی ماه خداوند را ببوس رمانی از مصطفی مستور
• «نخ را یکی دو متری باز می کنم و بعد بر خلاف جهت باد شروع می کنم به دویدن. پسرک دنبال من می دود. کمی که می دوم بادبادک از زمین کنده می شود و کله لوزی شکل آن به موازات زمین قرار می گیرد. در حال دویدن کمی از نخ را باز می کنم و به سرعتم اضافه می کنم. پسرک از من عقب مانده است. سایهٔ بادبادک روی زمین افتاده است و من به طرز احمقانه ای هوس می کنم بادبادک را تا آنجا که نخ دارم هوا کنم.»• «دست های کوچکش را توی دست هام می گیرم و به او می گویم به آرامی کمی دیگر از نخ را باز کند تا در حالی که نخ توی دست های اوست با حرکت دست های من بر کارش مسلط شود. پسرک موفق می شود کمی دیگر بادبادک را بالا ببرد. بعد به آرامی دست هام را از دور دست هاش باز می کنم تا او به تنهایی هدایت بادبادک را به عهده بگیرد. دقیقه ای محو بادبادک توی آسمان می شوم و بعد به پسرک که با هیجان و ترس نخ را تکان تکان می دهد خیره می شوم. از او جدا می شوم و به طرف پاکت نوشته های پارسا می روم. چند قدم که دور می شوم صدای فریاد شادی پسرک توی پارک بلند می شود. به پشت سرم نگاه نمی کنم اما وقتی پسرک جیغ می کشد: «هورا هورا! بچه ها! بادبادک من رسید به آسمان! رسید به خدا!» به آسمان نگاه می کنم. به جایی که بادبادک رسیده است. به خدا!»• «هستی لایه لایه است. تودرتو و پر از راز و البته پیچیده. برای درک اون باید خوب بود. همین. پاسخ من به این سؤال دشوار همینه: خوب. من فکر می کنم هرکس در هر موقعیت می دونه که خوب ترین کاری که می تونه انجام بده چیه اما مشکل زمانی شروع می شه که انسان نخواد این خوب رو انتخاب کنه. در چنین صورتی او راه را کمی محو کرده. اگر در موقعیت دوم هم انسان نخواد به خوب تن بده راه محوتر و تاریک تر می شه. وقتی هزار تا انتخاب بد رو به جای هزارتا انتخاب خوب برمی گزینیم وضع این قدر آشفته و تاریک می شه که انسان حتی نمی تونه یک قدم هم جلو برداره. شبیه قدم زدن در مه می مونه که با هر قدم که برداری راه وضوح بیش تری پیدا می کنه. خوش بختانه هستی اون قدر سخاوت داره که دائم یک فرصت و یک شانس به شما می ده تا دوباره از صفر شروع کنید.»• «خوش بختانه تشخیص خوب همیشه آسونه هر چند انجام اون به همون اندازه آسون نیست. با هر رفتار ساده و خوب، انسان یک گام پیچیده و ورزیده می شه. چنین به نظر می رسه که این رفتارهای ساده و روشن که هر کسی به راحتی اون ها رو تشخیص می ده مثل آجرهایی هستند که درنهایت ساختمان بزرگ و پیچیده ای رو به وجود می آورند. تنها نکتهٔ مهم اینه که تا رج های پایینی درست کار گذاشته نشه امکان گذاشتن رج های بالایی نیست. منظورم اینه که هرکس در هر موقعیت می دونه کاری که انجام می ده خوبه یا نه. کسی که در انجام خوب ها ورزیده بشه کم کم وزن خوب ها رو هم حس می کنه …»