خولیا الوارز

خولیا آلوارز. خولیا آلوارِز (به اسپانیایی: Julia Alvarez) (زاده ۲۷ مارس ۱۹۵۰) شاعر و نویسنده آمریکایی دومینیکن تبار از خانواده ای سیاسی است. او برنده جایزه های گوناگونی شده است. او با رمان های چون چگونه دختران گارسیا لهجه خود را از دست دادند (۱۹۹۱) و در زمانهٔ پروانه ها (۱۹۹۴) مشهور شد. آلوارز چندین رمان، مجموعه شعر، ادبیات کودکان و گزیده ای از مقالات دارد. او در دانشگاه های معروفی چون دانشگاه جورج واشینگتن درس می دهد و هم اکنون نویسنده-در-محل در کالج میدلبری است.
۱۹۸۴ Homecoming (بازگشت به خانه) (شعر)
۱۹۹۱ چگونه دختران گارسیا لهجه خود را از دست دادند (How the García Girls Lost Their Accents) (داستانی)
۱۹۹۴ در زمانهٔ پروانه ها (In the Time of the Butterflies) (داستانی)
۱۹۹۵ آن سوی دیگر (El Otro Lado یا The Other Side) (شعر)
۱۹۹۶ Homecoming: New and Selected Poems (شعر) ویرایش جدیدی از نسخه سال ۱۹۸۴ با شعرهایی جدید
۱۹۹۷ ¡Yo! (داستانی)
۱۹۹۸ Something to Declare (گزیده مقاله ها)
۱۹۹۸ Seven Trees (شعر)
۲۰۰۰ In the Name of Salomé (به نام سالومه) (داستانی)
۲۰۰۱ The Secret Footprints (داستانی)
۲۰۰۱ How Tia Lola Came to visit Stay (چه طور خاله لولا اینجا ماند) (داستانی)
۲۰۰۱ A Cafecito Story (داستانی)
۲۰۰۲ Before We Were Free (پیش از آنکه آزاد شویم) (داستانی)
۲۰۰۴ The Woman I Kept to Myself (زنی که برای خود نگاه داشتم) (شعر)
۲۰۰۴ Finding Miracles (یافتن معجزه) (داستانی)
۲۰۰۴ Gift of Gracias: The Legend of Altagracia (هدیهٔ گارسیا) (ادبیات کودکان)
۲۰۰۶ Saving the World نجات جهان (داستانی)
۲۰۰۷ Once Upon a Quinceañera: Coming of Age in the USA (غیرداستانی)

خولیا آلوارز. خولیا آلوارز (۱۹۵۰) شاعر و نویسندهٔ آمریکایی دومینیکن تبار.
• «ما با حضور پویا و متعهد خود به عنوان شهروندانی از قومیت ها، نژادها، سنت ها و پیشینهٔ زبانی گوناگون، آمریکا را به چالش می خوانیم تا فهم و مهربانی خود را گسترش دهد تا سرانجام همچو یک ملت، قدرتمندتر شود. ما ادبیات آن را با نیرویی دوباره به هم می آمیزیم.»• «ما در حال تبدیل شدن به سیاره ای از چندگانه های نژادی و فرهنگی هستیم. ما به ذهنی باز و قلبی بزرگ و تخیلی مهربان نیاز داریم تا همهٔ شکل های متفاوتی را که به عنوان یک ملت و به عنوان خانوادهٔ انسانی در حال تبدیل شدن به آن هستیم مجاز شماریم. .. برای آفرینش چنین کشوری باید الگویی از جهانی که همهٔ ما به آن تعلق داریم ارائه داد. اما چنین آمریکایی، تنها در صورتی به وجود می آید که هر کس آزاد باشد شخصیت غنی و پیچیدهٔ خود را حفظ کند. خطر واپس گرایی، وسوسه کننده است: پناه گرفتن در سنگرهای نژادی و قومی و به فراموشی سپردن این که باید از بسیار، یکی بسازیم، یعنی خانوادهٔ انسانی.»