حمیدی بلخی

حمیدی بلخی، قاضی حمیدالدین ابوبکر بن عمر بن محمود (درگذشتهٔ ۵۵۹ هجری قمری)، ادیب، شاعر، و نویسندهٔ کتاب مقامات حمیدی است.
حمیدالدین در شهر بلخ می زیست و در آنجا سمت قاضی القضاتی داشت. انوری قطعات و قصایدی در مدح قاضی حمیدالدین دارد. هم او بود که در داستان هجو بلخ و غوغای عوام در آن شهر، به انوری پناه داد.

ابوبکر حمیدی بلخی لقب گرفته به حمیدالدین (؟ - ۱۱۶۴م) ادیب و قاضی خراسانی در سدهٔ ششم هجری بود.
• «تا از ستیزه مشک به گلنار برنهاد/ عشق رخش به هر دل و جان خار برنهادتیر بلا به دیدهٔ ابدال در نشاید/ بار گران به سینهٔ احرار برنهاددل را گذاشت در ستم بی حساب عشق/ پس جرم خود به بخت نگونسار برنهادصبر از دلم به غمزهٔ غماز در ربود/ و آنگه گنه به طرهٔ طرار برنهادبس تایب شراب کزان لعل پرخمار/ دیده به خاک خمار برنهادبر روی خلق تا در اقبال باز کرد/ درهای فتنه را همه مسمار برنهادآن سروری که عقد گهرهای لفظ او رسم حسد به لؤلؤ شهوار برنهاد.»