خوان گابریل واسکس

خوآن گابریل واسکس. خوآن گابریل واسکس (زادهٔ ۱۹۷۳، بوگوتا) نویسنده کلمبیا یی است.
• «چیزی یادم نمی آید اما می دانم گلوله در شکمم نشست بی این که به اندامی آسیب بزند ولی اعصاب و زردپی ها را سوزاند و سر آخر در استخوان کفل، در چندسانتی متری ستون فقرات، بازایستاد.»• «شاید ما به این دلیل در زمان حال قضاوت های ناجور می کنیم که زمان حال اصلاً وجود ندارد: همه چیز خاطره است .»• «کسی که حس می کنه در معرض تهدید یا به حقوقش تجاوز شده خالق حقیقی قانون .»• «صدایی هست که هیچ وقت نمی توانم یا نتوانسته ام باز بشناسم: صدایی که انسانی نیست یا فرا انسانی است، صدای جان هایی که می میرند و صدای شکستن اجسام. صدای سقوط از بلندی، صدایی مقطع و در عین حال ابدی، صدایی که هیچ وقت تمامی ندارد.»• «هیچ چیز مستهجن تر از مخفیانه خبردار شدن از آخرین ثانیه های زندگی یک انسان نیست. این لحظه ها رازی پرحرمت است و باید با آن کس که می میرد بمیرد .»• «آنچه تجربه می نامیم، مجموعهٔ دردهای ما نیست بلکه همدلی عاقلانه ای است که به دردهای دیگران روا می دانیم .»• «بدترین چیزی که برای آدم اتفاق می افته اینه که بفهمه خاطراتش دروغه .»• «دنیا خطرناک تر از آن است که تنها پرسه بزنیم بی اینکه کسی در خانه منتظرمان باشد، کسی که وقتی نمی آییم نگران مان شود و بلکه به جست و جومان بیاید؟»