عقب مانده
بازپس مانده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بازپس مانده. [ پ َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) عقب مانده. بدنبال مانده. باقی. ج ، بازپس ماندگان. باقین. عقب ماندگان. بدنبال ماندگان :
وزین بازپس ماندگان قبائل
بجز غمر غمرالردائی نبینم.
وزین بازپس ماندگان قبائل
بجز غمر غمرالردائی نبینم.
خاقانی.
کلمات دیگر: