مجذی

مجذی. [ م ُ ] ( ع ص )شتربچه ای که کوهان او پیه ناک گردد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بر جای ایستاده شونده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). ثابت و بر جای ایستاده. مجذیة. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آن که سنگ را ایستاده کرده پیش افکند. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ).