کنایه از حلق. فتراک . حلق. دوالی که از پس و پیش زین اسب آویزند .
چشم فتراک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چشم فتراک. [ چ َ / چ ِ م ِ ف ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از حلقه فتراک. ( آنندراج ). حلقه دوالی که از پس و پیش زین اسب آویزند :
چنان آسوده بنشینم دمی از تیغ بی باکش
که دارد گرمی شادی ز خونم چشم فتراکش.
چنان آسوده بنشینم دمی از تیغ بی باکش
که دارد گرمی شادی ز خونم چشم فتراکش.
فطرت ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: