کلمه جو
صفحه اصلی

گته ده

لغت نامه دهخدا

گته ده. [ گ َ ت ِ دِ ] ( اِخ ) دهی جزء دهستان بالا بخش طالقان شهرستان تهران ، در 29هزارگزی خاور شهرک ، سر راه عمومی ومالرو طالقان به شاه پل. کوهستانی ، سردسیری و سکنه آن 766 تن است. آب آن از رودخانه گرآب و دره کهارکوه. محصول آن غلات ، سیب زمینی ، بنشن و قلمستان. شغل اهالی زراعت و گله داری ، و عده ای برای تأمین معاش به تهران و مازندران میروند. صنایع دستی زنان مختصر کرباس ، گلیم ، جاجیم و شال بافی است. در جنوب ده روی کوه های میرابشم آثار ابنیه قدیم به نام قلعه دختر دیده میشود. مزارع روبار، سیکان رود، ممه رود جزء این ده است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

دانشنامه عمومی

مختصات: ۳۶°۱۰′۲۱″شمالی ۵۱°۰۴′۱۰″شرقی / ۳۶٫۱۷۲۵۲°شمالی ۵۱٫۰۶۹۵۴°شرقی / 36.17252; 51.06954
گته ده روستایی از توابع شهرستان طالقان در استان البرز
روستایی است در بخش بالا طالقان این ده سردسیر و کوهستانی می باشد آب این ده از رودخانۀ گرآب و درۀ کهارکوه. شغل مردم این روستا زراعت و گله داری است و عده ای در اداره های تهران مشغول به کار هستند.
اهالی گته ده تات هستند و به زبان تاتی صحبت می کنند که نوعی گویش مادی ست.


کلمات دیگر: