کلمه جو
صفحه اصلی

غثه

لغت نامه دهخدا

غثة. [ غ ُث ْ ث َ ] (ع اِ) قوت روزگذار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). البلغة من العیش . (اقرب الموارد).

غثة. [غ َث ْ ث َ ] (ع ص ) مؤنث غث . (منتهی الارب ). || برهه ای از بهار که چارپا بدان رسد. یقال : اغتثت الخیل و اغتفت ؛ اذا اصابت شیئاً من الربیع. (معجم البلدان ). || گوسفند لاغر. (اقرب الموارد).

( غثة ) غثة. [ غ ُث ْ ث َ ] ( ع اِ ) قوت روزگذار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). البلغة من العیش. ( اقرب الموارد ).
غثة. [غ َث ْ ث َ ] ( ع ص ) مؤنث غث. ( منتهی الارب ). || برهه ای از بهار که چارپا بدان رسد. یقال : اغتثت الخیل و اغتفت ؛ اذا اصابت شیئاً من الربیع. ( معجم البلدان ). || گوسفند لاغر. ( اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: