خوش روانی : در فلسفه به معنی دارا بودن یک روان خرسند، سالم و شاد و غنی است. در فلسفه اخلاق، خوش روانی به کردارهای درستی اشاره دارد که رفاه روحی - روانی شخص را در پی دارند.
