مالداری در افغانستان

حدود ۸۰ % مردم افغانستان به زراعت ومالداری اشتغال دارند. زیاده تربیه مالداری در روستاها توسط زنان بپیش برده می شود. صاف کاری پشم تار ساختن و بافتن قالین گلیم نگهداری گاو و تولید لبنیات حفاظت حیوانات کار زنان است . تولید محصولات دامداری نه تنها زندگی روستایان را بپیش میبرد بلکه نیاز مندی شهرها را تکمیل می نماید. بناعاً دامداری یک شغل و بخش بزرگ از اقتصادافغانستان را تشکیل می دهد. بدین منظور در طی بیشتر از ۴۰ سال دولت وسازمانهای مرتبط کشاورزی در اصلاح نسل ، تربیه حیوانات و تهیه لبنیات صحی برنامه های داشته اند. در وزارت زراعت معنیت بنام مالداری وجود دارد. در تحت اداره ومنجمنت این اداره بیمارستانهای حیوانی و مدیریتهای واکسین سازی فعالیت دارند. این بیمارستانها در اکثر ولایات افغانستان فعال اند. در ماه دسمبر سال ۲۰۰۳ سازمان غذا و کشاورزی جهان فائو اولین سر شماری دامداری رادر افغانستان اجرا نمود. این پژوهش در ۳۷۶۰۰قریه که دارای ۳میلون نفوس بود صورت گرفت. هزینه این پژوهش که مبلغ ۳۸۰۰۰۰ دالر می گردید توسط دولت ایتالیا پرداخته شد. در نتیجه اثبات گردید که اصلاح سازی حیوانات افغانستان طور طبیعی مدت ۱۰یا بیشتر سال را ضرورت دارد. علت کم شدن حیوانات در افغانستان خشکسالی ها وجنگهای چندین ساله بوده است. در سال ۲۰۰۳ افغانستان دارای ۳٫۷ ملیون گاو ، ۸٫۸ میلون گوسفند،۷٫۳ میلون بز ، ۱٫۶ میلون مرکب ، ۱۸۰۰۰۰ شتر ، ۱۴۰۰۰۰ اسپ ، ۱۲٫۲ میلون مرغ مرغابی فیل مرغ وکوک زری داشت.. کثرت گاو گوسفند اسپ درشمال افغانستان، پرندگان در صفحات مرکزی، گاومیش در جلال آباد، غژگاو در ولایت بدخشان نسبت به سایر نقاط افغانستان زیاده می باشد.کوچی ها مالیکین ۷۴٫۶ %گوسفند ۵۱٫۹% بز و ۱% گاو افغانستان می باشند.