محمّدی ملایری، محمّد (ملایر ۱۲۹۰ـ۱۳۸۱ش)
محمّدی ملایری، محمّد
متخصص زبان و ادبیات عرب و پژوهشگر ایرانی. در محیط کتابخانۀ خانگی با دو رشتۀ زبان و ادبیات فارسی و عربی آشنا شد. در ۱۳۱۳ با تأسیس دانشگاه تهران در رشتۀ ادبیات در امتحانات ورودی دانشکدۀ معقول و منقول مقام اول را احراز کرد و در ۱۳۱۶ با کسب مقام اول در امتحانات نهایی، از طرف وزارت معارف برای کسب تخصص در زبان و ادبیات عرب و تدریس زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه امریکایی بیروت رفت و پس از پنج سال به ایران مراجعت کرد. مطالعاتش در بیروت او را به این نتیجه رسانید که آگاهی استادان و پژوهشگران عرب دربارۀ نقش زبان و ادبیات فارسی در گسترش زبان و فرهنگ عربی، کمتر از آن است که در واقع بوده و همین زمینۀ موضوع مطالعات بعدی او شد. ملایری در بازگشت به تهران، در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و در ۱۳۳۹ از طرف دانشگاه تهران کرسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه لبنان تأسیس و دَه سال آن را اداره کرد؛ این کرسی به اهتمام او مجلۀ الدراسات الادبیه را نه سال منتشر کرد. در ۱۳۴۶ به دانشگاه تهران بازگشت و تا بازنشستگی ریاست دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) را عهده دار بود و مجلۀ مقالات و بررسی ها را به منزلۀ نشریۀ آن دانشکده بنیاد نهاد. به جز مقالاتی که از او به چاپ رسیده است، تألیفاتی نیز دارد. از کتاب های درسی اوست: اللغة والادب (۲ جلد). از تألیفات اوست: تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی (۵ جلد و ۲ جلد پیوست ها)؛ فرهنگ ایرانی پیش از اسلام و آثار آن در تمدن اسلامی و زبان عربی. از تألیفات او به زبان عربی است: الترجمة والنقل عن الفارسیه (چاپ بیروت)؛ التاج والآیین و الادب الفارسی (چاپ بیروت).
محمّدی ملایری، محمّد
متخصص زبان و ادبیات عرب و پژوهشگر ایرانی. در محیط کتابخانۀ خانگی با دو رشتۀ زبان و ادبیات فارسی و عربی آشنا شد. در ۱۳۱۳ با تأسیس دانشگاه تهران در رشتۀ ادبیات در امتحانات ورودی دانشکدۀ معقول و منقول مقام اول را احراز کرد و در ۱۳۱۶ با کسب مقام اول در امتحانات نهایی، از طرف وزارت معارف برای کسب تخصص در زبان و ادبیات عرب و تدریس زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه امریکایی بیروت رفت و پس از پنج سال به ایران مراجعت کرد. مطالعاتش در بیروت او را به این نتیجه رسانید که آگاهی استادان و پژوهشگران عرب دربارۀ نقش زبان و ادبیات فارسی در گسترش زبان و فرهنگ عربی، کمتر از آن است که در واقع بوده و همین زمینۀ موضوع مطالعات بعدی او شد. ملایری در بازگشت به تهران، در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و در ۱۳۳۹ از طرف دانشگاه تهران کرسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه لبنان تأسیس و دَه سال آن را اداره کرد؛ این کرسی به اهتمام او مجلۀ الدراسات الادبیه را نه سال منتشر کرد. در ۱۳۴۶ به دانشگاه تهران بازگشت و تا بازنشستگی ریاست دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) را عهده دار بود و مجلۀ مقالات و بررسی ها را به منزلۀ نشریۀ آن دانشکده بنیاد نهاد. به جز مقالاتی که از او به چاپ رسیده است، تألیفاتی نیز دارد. از کتاب های درسی اوست: اللغة والادب (۲ جلد). از تألیفات اوست: تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی (۵ جلد و ۲ جلد پیوست ها)؛ فرهنگ ایرانی پیش از اسلام و آثار آن در تمدن اسلامی و زبان عربی. از تألیفات او به زبان عربی است: الترجمة والنقل عن الفارسیه (چاپ بیروت)؛ التاج والآیین و الادب الفارسی (چاپ بیروت).