گیتانجالی

گیتانجالی (به بنگالی: গীতাঞ্জলি، به معنی پیشکش های آهنگین) مجموعه ای از شعرهای بنگالی، سرودهٔ رابیندرانات تاگور (۱۸۶۱- ۱۹۴۱)، شاعر و نویسندهٔ هندی است که در ۱۹۱۰ منتشر شد. متن ترجمه شدهٔ این مجموعه، که شاعر خودش آن را به زبان انگلیسی ترجمه کرد و آندره ژید نیز آن را به فرانسوی برگرداند، شامل اشعاری است که از مجموعه های متعدد بنگالی گرفته شده است و از آن جمله است: گیتا نجالی، نیودیه، خیا و گیتیمالیه.
نونهالی، مهشید: گیتا نجالی. در: نشریه «بخارا»، پاییز ۱۳۸۴ - شماره ۴۵. ص۲۲۱.
تاریخ نشر کتاب نگالی ۱۹۱۰ است که تنها نیمی از کتاب انگلیسی و فرانسوی را شامل می شود. این صد شعر کوتاه بیش از تمامی باقی آثار عظیم تاگور در شهرت شاعر در مغرب زمین دخیل بوده است و در پی نشر انگلیسی گیتانجالی بود که جایزهٔ نوبل ادبیات در ۱۹۱۳ به تاگور اهدا شد.
شمار زیادی از این اشعار سرودهایی است که تاگور آهنگ آن را نیز ساخته است. درون مایه این اشعار نشان می دهد که تاگور تحت تأثیر فلسفهٔ اوپانیشادها قرار داشت.
در متن اصلی گیتانجالی، شکل بندی ها و اوزان عروضی بسیار متنوع است، اما شعرها همه قافیه دار است. ملایمت و آهنگینی از ویژگی های این اشعار است.

گیتانْجالی (Gitanjali)
مجموعه شعری سرودۀ رابیندرانات تاگور، منتشر شده به بنگالی در ۱۹۱۲. تاگور در این شعرها که همگی قافیه و اوزان عروضی متنوع دارد، با خلق تصاویر باشکوه، فلسفۀ روح باورانۀ خود را که متأثر از فلسفۀ اوپانیشادها است، بیان کرده که بدون چشم پوشی و بی خبری از دنیا، پذیرفتن کلیّت وضع بشر است. آرامشِ حاصل از رنج و بدبختی و آهنگین بودن از دیگر ویژگی های اشعار این مجموعه است. تاگور خود این مجموعه را با افزودن اشعاری به آن، به زبان انگلیسی برگردانده و آندره ژید نیز آن را به زبان فرانسوی ترجمه کرده است. انتشار گیتانجالی سبب شهرت فراوان تاگور در مغرب زمین شد، تا جایی که درپی چاپ انگلیسی این اشعار، جایزۀ نوبل ادبیات در ۱۹۱۳ به وی تعلق گرفت.