recursion

[کامپیوتر] بازگشت - خودبازگشتی، خودفراخوانی - فراخواندن یک رویه ( برنامه ی فرعی ) توسط خودش که موجی ایجاد کپی جدیدی از رویه می شود. برای اینکه چنین حالتی در برنامه به وجود آید، زبان برنامه نویسی باید استفاده از متغیرهای محلی را فراهم کند ( از این رو، خود فراخوانی در بسیاری از نسخه های بیسیک به سادگی انجام نمی شود) . هر مرتبه که رویه ای فراخوانده می شود، باید مقادیر متغیرها را دقیقاً پیگیری کند، زیرا ممکن است مقادیر کنونی آنها با مقادیر فراخوانی قبلی متفاوت باشد. از این رو رویه ای که خود را به طور مکرر فرا می خواند، می تواند مقدار زیادی از حافظه را مصرف کند. خود فراخوانی، شیوه ی معمولی در حل مسائلی است که دارای مسائل کوچکتر از همان نوع هستند. ترسیم برخی از انواع فراکتال ها ( نگاه کنید به fractal )، تجزیه ی ساختارهایی که می توانند ساختارهای مشابه را در درون خود داشته باشند.( نگاه کنید به Parsing )، مرتب سازی ( نگاه کنید به Quicksort)، و محاسبه ی ترمینال یک ماتریس به وسیله ی شکستن آن به ماتریس های کوچکتر، نمونه هایی از خود فراخوانی است. برای محاسبه ی فاکتوریل یک عدد می توان از یک رویه ی خود فراخوان استفاده کرد ( نگاه کنید به factorial) . شکل زیر یک برنامه ی پاسکال را نشان می دهد که فاکتوریل یک عدد را حساب می کند. خودفراخوانی وقتی روی می دهد که تابع fact خود را فرامیخواند. توجه داشته باشد که عبارت ELSE مهم است . این عبارت یک تعریف « غیر خودفراخوانی » ( nonrecursive) از فاکتوریل عدد صفر ارئه می دهد . ارگ این عبارت وجود نداشته باشد، برنامه در حلقه ی بی پایان قرار می گیرد و به حدی حافظه مصرف می کند که کامپیوتر متوقف شود . هر بار که خود فراخوانی به کار می رود، باید از وجود شرطی برای پایان دادن به آن مطمئن بود. در شل زیر خروجی برنامه ی بالا، در حالی که عدد 4 را به عنوان ورودی ارائه داده ؛ آمده است . شاید در عمل بخواهید دو جمله ی writeln را از تابع حذف کنید، اما از آنها برای مشاهده ی ترتیب اجرا استفاده می شود. هر برنامه ی تکراری می تواند توسط عمل خد فراخوانی بیان شود در زبان Lisp, Prolog از رویه های خود فراخوان، استفاده ی فراوانی می شود.
[برق و الکترونیک] بازگشت، تسلسل
[زمین شناسی] بازگشت - فرآیند عملکرد یا جریان همیشگی که میتواند به طور پیوسته و مداوم تا زمان برقراری شرط موردنظر اجرا شود.
[ریاضیات] بازگشتی