مرتضی حنانه (زادهٔ ۱۱ اسفند ۱۳۰۱ در تهران – درگذشتهٔ ۲۴ مهر ۱۳۶۸ در تهران) موسیقی دان و آهنگساز ایرانی بود.
کاپریس (برای پیانو و ارکستر سمفونیک)
دعا (برای کُر و سلوها و ارکستر سمفونیک)
صبر و ظفر (دو قطعه برای برای ارکستر مجلسی با هارپ و پیانو)
در بزرگداشت فردوسی (برای پیانو و آواز)
لالایی (برای پیانو در بزرگداشت نیما یوشیج)
مهرگان (برای ارکستر سمفونیک)
اوراتوریوی بزرگ La Persia یا ایران (در ۱۲ قسمت برای ارکستر سمفونیک و کُر)، که تا کنون اجراء نشده است.
مرتضی حنانه در یازدهم اسفند ۱۳۰۱ در تهران متولّد شد. پدرش مهندس محمّد حنانه، مؤسس دبیرستان ایرانشهر بود. پس از پایان دورهٔ ابتدایی، به اصرار پدر در هنرستان موسیقی ملی به تحصیل مشغول شد. در آن زمان، هنرستان موسیقی ده نفر از موسیقی دانان را از چکسلواکی برای آموزش به هنرآموزان هنرستان استخدام کرده بود که مرتضی حنانه آموختن هورن (کر) را زیر نظر رودولف اوربانتس آغاز نمود. وی بعدها به عنوان نوازنده هورن اول ارکستر سمفونیک تهران شناخته شد.
با آغاز جنگ جهانی دوم و کشیده شدن آتش آن به ایران، هنرستان موسیقی تعطیل شد. اما حنانه با کمک علاقه مندان دیگر نظیر غلامحسین غریب و حسن شیروانی و فریدون فرزانه کنسرت هایی به طور آزاد در تالارهای انجمن های فرهنگی و هنری برپا نمود و پس از چندی با پیوستن پرویز محمود به این جمع در سال ۱۳۲۵ پایه ارکستر سمفونیک تهران گذاشته شد.
در سال ۱۳۲۸ با سفر بی بازگشت پرویز محمود به آمریکا، مرتضی حنانه همراه با دوستان اش غلامحسین غریب، حسن شیروانی و جلیل ضیاءپور نشریه فرهنگی و پیشرو «خروس جنگی» را بنیاد گذاشتند. این هنرمندان جوان و پیشرو می خواستند سنگر محکمی برای دفاع از نظرات خود در برابر سنت پرستان به وجود آورند. حنانه در کنار این کار رسانه ای، به گردآوری آثار پراکنده محمود می پرداخت و آن ها را برای اجراء با ارکستر سمفونیک تهران که از سوی روبیک گریگوریان رهبری می شد، آماده می ساخت. در همین سال ها حنانه آفریده معروف خود «سوییت شهر مرجان» را بر روی قصّه ای از غلامحسین غریب به پایان برد. شهر مرجان را روبیک با ارکستر سمفونیک تهران رهبری کرد و شهرتی برای آفریننده اش فراهم آورد. سال ها بعد این سوئیت در شکل نخستین آوازی خود چند بار با صدای فرح عافیت پور و منیره وکیلی در تهران به اجراء درآمد.
کاپریس (برای پیانو و ارکستر سمفونیک)
دعا (برای کُر و سلوها و ارکستر سمفونیک)
صبر و ظفر (دو قطعه برای برای ارکستر مجلسی با هارپ و پیانو)
در بزرگداشت فردوسی (برای پیانو و آواز)
لالایی (برای پیانو در بزرگداشت نیما یوشیج)
مهرگان (برای ارکستر سمفونیک)
اوراتوریوی بزرگ La Persia یا ایران (در ۱۲ قسمت برای ارکستر سمفونیک و کُر)، که تا کنون اجراء نشده است.
مرتضی حنانه در یازدهم اسفند ۱۳۰۱ در تهران متولّد شد. پدرش مهندس محمّد حنانه، مؤسس دبیرستان ایرانشهر بود. پس از پایان دورهٔ ابتدایی، به اصرار پدر در هنرستان موسیقی ملی به تحصیل مشغول شد. در آن زمان، هنرستان موسیقی ده نفر از موسیقی دانان را از چکسلواکی برای آموزش به هنرآموزان هنرستان استخدام کرده بود که مرتضی حنانه آموختن هورن (کر) را زیر نظر رودولف اوربانتس آغاز نمود. وی بعدها به عنوان نوازنده هورن اول ارکستر سمفونیک تهران شناخته شد.
با آغاز جنگ جهانی دوم و کشیده شدن آتش آن به ایران، هنرستان موسیقی تعطیل شد. اما حنانه با کمک علاقه مندان دیگر نظیر غلامحسین غریب و حسن شیروانی و فریدون فرزانه کنسرت هایی به طور آزاد در تالارهای انجمن های فرهنگی و هنری برپا نمود و پس از چندی با پیوستن پرویز محمود به این جمع در سال ۱۳۲۵ پایه ارکستر سمفونیک تهران گذاشته شد.
در سال ۱۳۲۸ با سفر بی بازگشت پرویز محمود به آمریکا، مرتضی حنانه همراه با دوستان اش غلامحسین غریب، حسن شیروانی و جلیل ضیاءپور نشریه فرهنگی و پیشرو «خروس جنگی» را بنیاد گذاشتند. این هنرمندان جوان و پیشرو می خواستند سنگر محکمی برای دفاع از نظرات خود در برابر سنت پرستان به وجود آورند. حنانه در کنار این کار رسانه ای، به گردآوری آثار پراکنده محمود می پرداخت و آن ها را برای اجراء با ارکستر سمفونیک تهران که از سوی روبیک گریگوریان رهبری می شد، آماده می ساخت. در همین سال ها حنانه آفریده معروف خود «سوییت شهر مرجان» را بر روی قصّه ای از غلامحسین غریب به پایان برد. شهر مرجان را روبیک با ارکستر سمفونیک تهران رهبری کرد و شهرتی برای آفریننده اش فراهم آورد. سال ها بعد این سوئیت در شکل نخستین آوازی خود چند بار با صدای فرح عافیت پور و منیره وکیلی در تهران به اجراء درآمد.
wiki: مرتضی حنانه