آمد

(مَ) (مص مر.) 1 - آمدن ، رفت و آمد. 2 - بازگشت . 3 - بخت ، سازگاری بخت .

آمد. [ م َ ] (مص مرخم ، اِمص ) اقبال . روی کردن بخت . مقابل ادبار: دیدن روباه در سفر آمددارد. || خجستگی . میمونی . میمنت . مقابل نیامد: سرکه انداختن آمد نیامد دارد؛ یعنی برای بعضی فرخنده و بفال نیک و برای برخی شوم و بفال بد است .
- آمد داشتن ؛ همیشه بفال نیک بودن .
- آمدِ کار ؛ فال نیک . خجستگی . یمن . میمنت : لانه کردن پرستو در خانه آمد کار است .
- آمد کردن ؛ خجسته ، میمون آمدن : قَدَم ِ این عروس بما آمد کرد.

سوزنی .

نظامی .

حافظ.

فردوسی .

آمد. [ م ِ ] (ع ص ) پر از خیر یا شرّ. بسیارخیر یا بسیارشر. || کشتی پر از بار. (منتهی الارب ). || کشتی تهی . (مهذب الاسماء).

آمد. [م ِ ] (اِخ ) نام شهری قدیم و مستحکم در شمال بین النّهرین ، و آن با سنگهای سیاه بنا شده و شط دجله آن را چون هلالی احاطه کرده است و در قرب آن چشمه هایی است که شهر را آب دهد. و امروز به دیاربکر معروف است .

۱. اقبال؛ میمنت؛ فرخندگی.
۲. (اسم) [مجاز] حاصل.
۳. (بن ماضیِ آمدن) = آمدن
۴. آمده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): پیامد، پیشامد، سرآمد، درآمد.
۵. آمدن (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خوشامد.
⟨ آمدورفت:
۱. آمدن و رفتن؛ ایاب‌وذهاب.
۲. مراوده؛ دیدوبازدید.
⟨ آمدوشد: = ⟨ آمدورفت

تکیه ای: beme
طاری: buma
طامه ای: bome
طرقی: bama
کشه ای: bema
نطنزی: bame