کوده

کوده . [ دَ / دِ ] (اِ) کمان زین . (ناظم الاطباء).
- زین کوده ؛ قربوس زین اسب را گویند و آن بلندی پیش زین باشد. زین کوهه . (برهان ). و رجوع به زین کوهه و زین کوده شود.
|| کلیدی که سر آن خمیده باشد. (ناظم الاطباء). || دندانه ٔ کلید.

کوده . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان گلیجان که در شهرستان شهسوار واقع است و 270 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

کوده . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش صومعه سرا که در شهرستان فومن واقع است و 965 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

کودة. [ ک َ دَ ] (ع اِ) خاک و جز آن فراهم آورده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کَود. آنچه انباشته گردد از خاک و جز آن . (از اقرب الموارد). توده ٔ خاک و جز آن . (ناظم الاطباء). ج ، اکواد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).