چوب زنی

چوب زنی نوعی تنبیه بدنیاست که به معنی ضربه زدن با چوب به اعضای بدن تنبیه شونده، از جمله نشیمنگاه، شانه ها، پشت، دست و کف پاست. اندازه و قابلیت انعطاف چوب، تعداد ضربات و شیوه زدن ضربات به نحو چشمگیری متفاوت است.
در قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، چوب زنی در بسیاری از نواحی خاورمیانه، آفریقا، آسیا، اروپا و مستعمرات اروپایی رایج بوده است. امروزه در بیشتر کشورهای توسعه یافته، چوب زنی قانوناً ممنوع است؛ هرچند در برخی ملّت ها هنوز رواج دارد.
در برخی کشورها، چوب زنی به عنوان راهی برای تنبیه متهمان در مراجع قضایی استفاده می شده است و می شود. همچنین، چوب زنی به عنوان روشی برای تنبیه کودکان در خانه ها و مدرسه ها به شمار می آید.
چوب زنی، امروزه در دادگاه های قضایی جنوب شرقی آسیا (که در دوره استعمار بریتانیا باب شده است)، رواج دارد. در مالزی، سنگاپور، برونئی، زیمبابوه، کنیا، بوتسوانا، تانزانیا، نیجریه نیز از این مجازات استفاده می شود. در اندونزی، چوب زنی به پشت وجود دارد.