پناهنده به ایزد؛ کسی که به خدا پناه ببرد؛ کسی که در پناه خدا باشد: ◻︎ پناهد به ایزد به بیگاه و گاه / نیفتد به بد مرد ایزدپناه (نظامی: ۹۳۰).

پناهنده به ایزد؛ کسی که به خدا پناه ببرد؛ کسی که در پناه خدا باشد: ◻︎ پناهد به ایزد به بیگاه و گاه / نیفتد به بد مرد ایزدپناه (نظامی: ۹۳۰).

فرهنگ عمید

ایزدپناه . [ زَ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه پناه ایزدی داشته باشد از عالم گردون بارگاه یا آنکه پناهنده به ایزد، از عالم خیرخواه که خواهنده ٔ خیر است . (آنندراج ) (بهار عجم ) : پناهد به ایزد به بیگاه و گاه نیفتد ببد مرد ایزدپناه . نظامی .

ایزدپناه . [ زَ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه پناه ایزدی داشته باشد از عالم گردون بارگاه یا آنکه پناهنده به ایزد، از عالم خیرخواه که خواهنده ٔ خیر است . (آنندراج ) (بهار عجم ) : پناهد به ایزد به بیگاه و گاه نیفتد ببد مرد ایزدپناه . نظامی .

ایزدپناه

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید