پرگره

پرگره . [ پ ُ گ ِ رِه ْ ] (ص مرکب ) پرعُقَد. پرشکنج . پرچین :
سیاوش ز گفت گروی زره
بُرو پر ز چین کرد و رخ پرگره .

فردوسی .