دردم

آنی، بلافاصله، فوراً، فیالفور

فردوسی .

سعدی .

دردم . [ دِ دِ ] (ع ص ) زنی که به شب آمد و رفت نماید. || ناقة دردم ؛ شتر ماده ٔ کلان سال ، و میم آن زائد است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ویا ماده شتری که دندانهای او به «دردر» و ریشه ٔ آن رسیده باشد. (از منتهی الارب ). و رجوع به درداء شود.

در‌حال؛ فی‌الحال؛ فوری؛ فوراً؛ بی‌درنگ.