راست آیین . (ص مرکب ) که آیین راست دارد. که بر آیین راستی است . که راستی پیشه و آیین دارد :
پیاده که او راست آیین شود
نگونسار گردد چو فرزین شود.
پیاده که او راست آیین شود
نگونسار گردد چو فرزین شود.
نظامی (اقبالنامه ص 148).
راست آیین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
آن‌که راستی را پیشه و آیین خود ساخته؛ کسی که بر آیین راستی است.
کلمات دیگر: