کلمه جو
صفحه اصلی

صورت آفرین

لغت نامه دهخدا

صورت آفرین . [ رَ ف َ ] (نف مرکب ) آفریننده ٔ صورت . آفریننده . خالق . واهب الصور. مصور. و بدین معانی در مورد باریتعالی به کار رود :
روزی که آفرید تو را صورت آفرین
بر آفرینش تو به خود گفت آفرین
صورت نیافرید چو تو صورت آفرین
بر صورت آفرین و بر این صورت آفرین .

؟ (یادداشت بخط مؤلف ).



فرهنگ عمید

۱. صورت‌آفریننده؛ آفرینندۀ صورت.
۲. [مجاز] خالق.



کلمات دیگر: