کلمه جو
صفحه اصلی

طرب آباد

لغت نامه دهخدا

طرب آباد. [ طَ رَ ] (اِ مرکب ) جایگاه شادی و سرور. (آنندراج ).


طرب آباد. [ طَ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان دربقاضی بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور، واقع در 3هزارگزی جنوب نیشابور. جلگه و معتدل با 213 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی زراعت . راه آن ارابه رو است . تپه ٔ معروف الب ارسلان در این ده واقع است که آثار باستانی دارد و امریکائیها کاوش کرده اند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).


فرهنگ عمید

جایگاه طرب و شادی.



کلمات دیگر: