مشامه

مشامة. [ م ُ شام ْ م َ ] (ع مص ) چیزی فاانبوییدن . (تاج المصادر بیهقی ). همدیگر را بوئیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). || نزدیک شدن به یکدیگر. (تاج المصادر بیهقی ). نزدیک شدن . تقول : شاممت الرجل ؛اذا قاربته و دنوت منه و کذا شاممت العدو؛ ای قاربت منه حتی یترا؛ ای الفریقان . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جستن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || نظر کردن . یقال : شامم فلاناً؛ ای انظر ما عنده . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).

۱. [مقابلِ یمن و برکت] بدفالی؛ نامبارکی.
۲. [مقابلِ میمنة] سوی دست چپ.