کلمه جو
صفحه اصلی

ابوبرده

لغت نامه دهخدا

ابوبرده . [ اَ بو ب ُ دَ ] (اِخ ) عامربن ابی موسی الاشعری ، عبداﷲبن قیس اشعری . تابعی است . و او پس از شریح ، قاضی کوفه بود. وفات وی به سال 103 هَ . ق . است .


ابوبرده . [ اَ بو ب ُ دَ ] (اِخ ) کنیت جد عبداﷲبن هلال .


ابوبرده . [ اَ بو ب ُ دَ ] (اِخ ) کنیت هانی بن نیار. صحابی است .



کلمات دیگر: